Zwangerschapsupdate week 29 & 30

Deze twee weken begonnen zo goed, met het lekkere weer en hoe goed ik me voelde. Helaas eindigden ze met een onverwachte schrik! Een echte buikfoto maken is niet gelukt deze keer, maar mijn buik is onontkoombaar op eigenlijk iedere foto van mij op dit moment. ?

Wordt Jim zindelijk?!

Ik had er eigenlijk niet meer op gerekend dat Jim voor zijn 3½-ste zindelijk zou worden. Hij wil het heel graag hoor, al een hele tijd. Als we boekjes lezen zoals ‘Lumies op het potje’ wordt hij ontzettend enthousiast, maar er kwam gewoon niks als hij op het potje ging zitten.

Toch hadden we het plan om het potje gewoon neer te zetten, wanneer hij met mooi weer in zijn nakie buiten liep, deze zomer. De eerste mooie dag zat ik met mijn schoonmoeder in de tuin en we hebben het maar meteen gedaan. Zij zag dat hij een klein plasje deed, en benoemde dat. Ik vertelde Jim dat het niet zo handig was als hij in het badje poepte, beetje vies enzo… En de volgende keer dat hij moest deed hij het op het potje! Poep én plas! Ik heb gewoon een heel redelijk kind. ?

Helaas lukt het alleen als hij (half)naakt rondloopt. Zodra hij kleren en een luier aanheeft gaat alles daar gewoon in. We proberen hem wel om te kopen met stickers, maar tot nu toe wil dat niet echt lukken. Het wordt dus een flinke zomer blote billen lopen voor hem. ?

Strand en bootje varen

Het lijkt wel dat ik hoe verder de zwangerschap vordert steeds minder last krijg van mijn lever die in de weg zit. Die wordt gewoon naar beneden en naar voren geduwd, in plaats van naar boven waar mijn ribben en longen zitten, lijkt wel. Heel fijn, want nu heb ik ietsje meer energie om Jim te tillen en dragen bijvoorbeeld. En het is ook gelukt om een paar uurtjes naar het strand te gaan bijvoorbeeld. Daarna ben ik wel uitgeteld hoor, maar we hebben het tenminste wel gedaan!

Mijn schoonouders hebben een zeilboot, en we zijn die hele warme vrijdag na Hemelvaartsdag lekker gaan varen. Ik en Jim konden even gaan liggen ’s middags in het ruim, en op die manier hebben we die tropische dag prima overleefd. Ik vond de foto’s er achteraf wel grappig uitzien trouwens. Zo’n grote dikke zwangere vrouw opgekropt in het ruim van een zeilboot, haha.

Nieuwe GUO

Afgelopen maandag was de afspraak voor de tweede GUO. Ik was minder nerveus dan voor de eerste met 19 weken. Toen zat alles goed dus dat zal nu ook wel zo zijn. Wel was ik benieuwd naar de groei van de baby. Wordt het weer eentje die aan de maat is, of is deze ietsje kleiner? En ik hoopte stiekem dat ze nu wel zouden kunnen zien of hij hypospadie had of echt niet…

Er waren inderdaad weer geen afwijkingen te zien, en uit de buikomtrek bleek dat deze baby bovenaan de curve zat, net als Jim dus. Één zo’n echo is een momentopname, dus je kan er nog niet echt conclusies uit trekken, maar toch ga ik uit van weer een baby van rond de 4 kg. Mits hij blijft zitten tot 40 weken dan hè, natuurlijk!

De piemel konden ze heel mooi in beeld brengen. We konden het plasbuisje zien zitten, en dat was helemaal recht tot aan het puntje. Het is nog steeds allemaal heel klein, dus moeilijk met zekerheid te zeggen, maar het lijkt toch echt alsof deze baby geen hypospadie heeft!

Lekkage in het toilet

Je kent het wel, op een gegeven moment moet je als zwangere ieder uur of iedere twee uur plassen. Overdag, maar ’s nachts ook. Niet zo leuk, en nu kregen we ook nog eens lekkage aan de spoelbak van het toilet! We hebben allemaal handdoeken neergelegd, maar elke keer dat ik moest heb ik eigenlijk ook staan dweilen. Beter dat,  dan schade aan het laminaat, dacht ik. Van dinsdag op woensdag heb ik daardoor maar een paar uurtjes geslapen. Was ik niet zo blij mee, en de reparateur kon pas donderdagmiddag komen! Er zat nog een slapeloze nacht aan te komen dus…

Verloskundige

Eind van de middag op woensdag mocht ik weer naar de verloskundige. Ik had niet zo veel geslapen door de lekkage die nacht, maar Jim was bij opa en oma. Ik had lekker de tijd dus om schoon te maken en te stofzuigen, en daarna ben ik op de fiets naar de praktijk gereden. Ik voelde me helemaal prima, dus verwachtte eigenlijk een heel kort consult. Ik had mijn telefoon niet eens mee! Ze liep echter wat uit, en toen ik eenmaal aan de beurt was, was mijn bloeddruk aan de hoge kant 130/95. We besloten te doen alsof we dat niet gezien hadden, en eerst even mijn gewicht te meten (80 kg) en buik te voelen. Daarna nog een keer bloeddruk, maar helaas, nog steeds 130/95…

We hebben het hele HELLP checklijstje doorgenomen, maar gelukkig heb ik verder echt nergens last van. Geen hoofdpijn, sterretjes, duizelingen, tintelende vingers… Ik heb van mezelf (niet zwanger) al een bloeddruk die aan de hoge kant is, en vorige zwangerschap werd hij ook hoger aan het einde, maar niet zo vroeg al en niet zo hoog. De verloskundige belde daarom meteen even voor overleg met het ziekenhuis, en die vonden net als zij dat ik voor de zekerheid langs moest komen voor een CTG.

Door naar het ziekenhuis

Ik zei meteen dat ik dat niet erg vond, ik dacht dat dat de volgende dag zou worden. Het was immers al bijna vijf uur! Dat was alleen niet wat zij in gedachten hadden. Ik moest meteen door naar het ziekenhuis, haha. Even dacht ik nog ik fiets meteen door, maar ik had mijn telefoon niet mee, dus kon niet laten weten aan Rogier waar ik was. Ik heb daarom toch maar even mijn fiets thuis gezet, telefoon gepakt en Rogier verteld dat ik ‘even’ naar het ziekenhuis was. Over een uur of twee terug ofzo…

Nachtje blijven

Op de afdeling verloskunde werd ik aan de CTG gelegd, en werd mijn bloed en urine getest. Alles was goed met de baby en met mij. Nog helemaal geen harde buiken, en geen afwijkende waardes. Alleen werd mijn bloeddruk ook nog een paar keer gemeten, en die werd zelfs nog even hoger: 140/100.

Ik kreeg de keus, of een nachtje blijven zodat ze mijn bloeddruk in de gaten konden houden en morgen weer meteen weer een CTG konden doen, of morgenochtend vroeg terugkomen. Het vroeg terugkomen klonk mij niet zo relaxed in de oren, en bovendien had ik die lekkage in onze toilet in mijn achterhoofd. “Ik blijf wel hier, dan kan ik veel beter slapen!” dacht ik. Dus werd ik opgenomen.

Tot dan toe stond ik er heel relaxed in dus hè, maar dat was puur omdat ik wist dat ik de volgende dag weer naar huis zou mogen. Tenminste, daar ging ik vanuit. Als je dan opgenomen wordt blijkt alleen toch dat het niet allemaal zo vanzelfsprekend is, en dat ze je misschien niet laten gaan. Ik heb nog even getelefoneerd met de verloskundige die dienst had, bijvoorbeeld. Zij was wel even geschrokken toen ze gebeld werd dat ik opgenomen was. We hadden net nog zo relaxed zitten keuvelen samen in de wachtkamer!

Kortom, ik werd toch een beetje gespannen, en bovendien zonk het een beetje in dat dit weleens zou kunnen betekenen dat ik tóch een medische indicatie zou krijgen. En dus niet thuis zou mogen bevallen… Mijn hoofd begon te malen, en ik moet zeggen dat het me ook deze nacht niet gelukt is om goed te slapen. Ik viel om twee uur in slaap, en om vier uur was ik alweer wakker. Had ik misschien net zo goed thuis kunnen slapen. ?

Bloeddrukverlagers + dagbehandeling

Volgende dag kreeg ik weer een CTG, weer alles goed. Bloeddruk echter nog steeds te hoog… Gelukkig mocht ik wel echt naar huis, mits ik bloeddrukverlagers zou nemen. Prima, 3x daags 250 mg methyldopa. Is helemaal veilig tijdens de zwangerschap en je mag gewoon borstvoeding geven. Na de bevalling wordt het weer afgebouwd. En ik moet twee keer in de week in de dagbehandeling aan de CTG, en dan wordt mijn bloed en urine getest.

Op zich allemaal te overzien. Het kost wel wat tijd, maar het is wel goed dat ik (en de baby) zo goed in de gaten worden gehouden. Hopen dat het echt geen zwangerschapsvergiftiging wordt, en ik het gewoon tot 40 à 41 weken volhou. En dan krijg ik dus een ziekenhuisbevalling, want met medicijnen mag je niet bij de verloskundige blijven. Ik begrijp dit volkomen hoor, maar ik zie er toch een beetje tegen op, in het ziekenhuis bevallen… waarom precies leg ik binnenkort wel uit in een blogje.

 

Had jij tijdens de zwangerschap last van een hoge bloeddruk?

 

 

Lees hier de vorige zwangerschapsupdate: 27 & 28 weken zwanger