In Nederland is het echt zo’n ding, beval je thuis of in het ziekenhuis? De meeste zwangeren hebben een duidelijke voorkeur, die van mij is gewoon thuis bevallen. Helaas zit dat er niet meer in voor mij, deze zwangerschap. Nu ik medicijnen moet slikken tegen hoge bloeddruk heb ik een medische indicatie en moet ik dus naar het ziekenhuis, en mag zelfs niet onder begeleiding van mijn eigen verloskundige blijven.
Op zich, als je kijkt naar mijn vorige bevalling, heb ik helemaal geen aanleiding om me ongerust te maken. Zoals ik bevallen ben van Jim ging prima. Was allemaal goed te doen, het was niet nodig om naar het ziekenhuis te gaan, maar op zich hadden we alles precies zo kunnen doen in een kraamkamer in het ziekenhuis. En tóch is het even slikken voor me dat dat laatste nu dus zal moeten gebeuren.
Mijn geboorteplan
Aan het einde van mijn vorige zwangerschap heb ik een uitgebreid bevalplan opgesteld. Het was best lang, vooral omdat ik gewoon niet wist wat er zou gebeuren. Voor iedere eventualiteit die ik kon bedenken had ik een scenario bedacht. Bleek allemaal niet nodig gelukkig, en mijn plan nu is veel korter. Gebaseerd op de vorige keer, en het gaat alleen uit van het gunstigste scenario. Gaat er iets mis, dan kan je het toch niet plannen, denk ik zo.
Wie wil ik bij de bevalling? Rogier
Waar wil je bevallen? Thuis, maar dat gaat niet, dus in een kraamsuite in het Spaarne Gasthuis locatie Haarlem-Zuid.
Mijn wensen over de ruimte: Gordijnen dicht, zo min mogelijk licht.
Welke houding tijdens het opvangen van weeën: Liggend op mijn zij op bed.
Welke houding tijdens het persen: Half zittend op bed. Eventueel als het niet vordert even op de baarkruk of wc. Als het eerste stuk weer zo’n pijn doet bovenaan mijn schaambot wil ik dat er iemand een beetje tegendruk geeft op die plek.
Hoe wil ik omgaan met pijn: Puffen, geen pijnstilling.
Hoe denk ik over ingrepen? Graag zo min mogelijk.
Waar maak ik me dan zorgen om?
Als het allemaal net zo gaat als vorige keer heb ik dus niks om me zorgen over te maken. Ook niet als ik in het ziekenhuis beval. Dat is ook niet waar ik me zorgen over maak. Waar ik me wel zorgen over maak is de ‘logistiek’ van het in het ziekenhuis komen.
Als mijn bevalling net zo begint als vorige keer, heb ik de eerste paar centimeters niet door. Mooi meegenomen, zou je zeggen, maar daarna kreeg ik meteen om de paar minuten weeën. Ze waren goed te doen, liggend op mijn zijn in bed, maar ik zag het écht niet zitten om op dat moment in de auto te stappen om naar het ziekenhuis te gaan. Dat is één van de dingen waar ik enorm tegenop zie.
En voor we überhaupt naar het ziekenhuis kunnen vertrekken moeten we regelen dat Jim opgevangen wordt. Overdag is dat snel geregeld, maar wat als het ’s nachts begint? Mijn vorige bevalling ging zo vlot, dat we (voor de zekerheid) echt meteen weg moeten zodra deze begint. Ik heb dus niet zo’n zin in die stress tijdens mijn bevalling. En voor wat? Als alles goed gaat, en er is geen reden om aan te nemen dat dat niet zo is, floept die baby er bij wijze van spreken weer gewoon uit na een paar uurtjes. En dan was al die discomfort, stress, het gehaast dus voor niks.
Wat als…
Stel dat mijn bevalling ergens na negenen ’s avonds begint, en ik meteen weer net zo snel weeën krijg. Jim ligt dan al in bed, dus moeten we (lees Rogier) hem eruit halen zodat hij naar opvang kan. Makkelijkst is mijn ouders, die wonen het dichtste bij. Ze wonen alleen niet op weg naar het ziekenhuis, dus wat doen we dan? Wij stoppen hem in de auto en rijden langs hun, waardoor ik drie kwartier in de auto weeën zit op te vangen? Of zij racen naar ons, terwijl wij hem weer aankleden, en zodra ze bij ons aankomen kunnen wij weg? Of we nemen Jim mee en zij komen naar het ziekenhuis om hem op te halen? Zoveel gedoe! En ik ben niet in staat om te helpen, want ik ben constant weeën aan het opvangen.
Waar ik op hoop
Het zit erin dat ik tot het einde van mijn zwangerschap twee keer per week naar het ziekenhuis moet voor een CTG. Daarbij kijken ze naar de hartslag van de baby, maar ook naar de activiteit van mijn baarmoeder. Ik hoop dat tijdens één van deze afspraken aan de CTG te zien is dat ik al bijna ga bevallen. In overleg kunnen zij dan zeggen dat ik beter kan blijven. Jim is dan al bij opvang, Rogier komt gewoon naar het ziekenhuis en we laten degenen die op Jim passen weten dat ze hem nog effe mogen houden. Ik ga vast naar een verloskamer, mijn water wordt gebroken om alles een beetje te versnellen, en we hebben net als bij de geboorte van Jim na een uur of zes een baby-tje in onze armen liggen.
Nou ja, misschien moet ik niet zo zeuren en me er gewoon overheen zetten. Komt wel hoor, ik heb nog een paar weken. 😉 Als het goed is minstens zes, en misschien zelfs elf.
Ben jij in het ziekehuis bevallen, en hoe ging de rit daarnaartoe?
11 reacties
Ja die rit vond ik ook verschrikkelijk. Maar ik was blij dat ik toch naar het ziekenhuis gegaan was. Uiteindelijk moest ik overgedragen worden aan het ziekenhuis. Toen waren mijn weeën zo heftig dat ik blij was er al te zijn. In de toekomst is er voor mij geen optie meer. Omdat ik tijdens de bevalling te veel bloed was verloren ben ik nu medium risk en mag ik niet eens meer thuis bevallen.
Leonie van Mil onlangs geplaatst…Mijn summer essentials
Ik snap je zorgen, vooral over de opvang van je zoontje. Wij hebben laatst opgepast op het kindje van de buren toen zij hun tweede kregen, tot opa en oma ons kwamen aflossen. Is dat nog een optie? Qua auto, je kunt in je bevallingsplan ook laten opnemen dat je laagdrempelig wilt kunnen komen. Dus bij de eerste weeen, hup naar het ziekenhuis. Werkte bij mij heel goed. enuh een ruggenprik in de buurt is toch ook wel heel lekker 😉
carrieremamma onlangs geplaatst…Het consternatiebureau!
Ik ben beide keren in het ziekenhuis bevallen. Ook in het spaarne gasthuis locatie zuid. Super fijne begeleiding en zou serieus niet weten hoe dat anders was geweest met mijn eigen verloskundige erbij (in de zin dat ik me niet gepusht voelde of het idee had dat er dingen gedaan werden die ik niet wilde) ook uitgebreid met blote baby mogen liggen en tijd voor opstarten BV.
De tweede keer heb ik me ook druk gemaakt over de opvang van ons oudste kindje. Ik had met goede buren afgesproken dat zij de eerste opvang zouden doen als wij plots weg zouden moeten (een belletje bij de buren is zo gedaan en horen ze dus altijd) dan zouden vervolgens mij ouders komen om de nacht door te brengen bij ons en in de ochtend relaxt met ons kindje weg gaan naar hun huis.
‘Gelukkig’ werd ik ingeleid en kon dus ons kindje al van te voren uit logeren.
Maar wie weet is dit dus ook een optie voor jullie?
Oh ik begrijp je bezorgdheid. In België is het redelijk standaard om in een ziekenhuis te bevallen, thuis gebeurt zeer weinig. Zelf gekozen voor een middenweg: het geboortehuis. Oma zou de oudste dochter komen halen zodat ik thuis nog weeën kon opvangen en ik me daar niet druk in moest maken. Omdat ik overtijd ging, zoals te verwachten, werd ik gestript. Ik wist dat de kans groot was dat ik die nacht zou beginnen dus ging Elli alvast logeren. En inderdaad, de volgende dag ben ik bevallen van onze tweede dochter. Niet teveel stress, dat komt wel goed. Het moment zelf zal dat wel uitwijzen ?
Mama Naturelli onlangs geplaatst…Ons geboorteverhaal | Liz | geboren in het geboortehuis
Ik heb ook zitten tobben over de oudste en wat als het nacht is, kan m’n man hem dan nog wel wegbrengen? Uiteindelijk had ik een droomscenario: vliezen braken eerst en nog geen weeën. Zoon is rustig opgehaald door opa en oma en een paar uurtjes later ben ik thuis bevallen. Zoon werd weer teruggebracht toen het huis en ik weer schoon en fris waren.
Het was midden in de nacht en het vroor. Stoelverwarming op de hoogste stand en rijden maar.
Weeën in de auto, drama!
Gelukkig gingen wij naar Hoofddorp, net ff korter dan naar Haarlem vanuit ons.
Opvang kwam naar ons, dat scheelde iemand wakker maken en verplaatsen.
De eerste keer was overdag, weeën begonnen pas in de auto, moest ivm gekleurd vruchtwater al naar ziekenhuis.
Dus heel verschillend.
Marijke onlangs geplaatst…Van 10 naar 1-tag
ja ik vind het nu ook een stuk lastiger omdat we melle ergens onder moeten brengen. Overigens beval ik liever in t ziekenhuis omdat ik dan de ruggenprik ‘bij de hand heb’. Thuis bevallen met een kleine man in de buurt lijkt me ook niet ideaal dus opvang moeten we toch regelen. ( ps: wij krijgen ook een tweede jongetje erbij!)
Oh wat leuk!!!
Heel herkenbaar! Dit waren ook mijn stress vragen. En ook ik moest naar het ziekenhuis. S morgens om 8:00 uur, spitstijd! Wat zag ik er tegenop. Maar op het moment dat ik in de auto stapte geen enkele wee meer. Tot in de kraamsuite, een weeenstorm en binnen een half uur volledige ontsluiting
Kunnen je ouders niet gewoon naar jouw huis komen zodat Jim het bed niet eens uithoudt?
Ik ben ook wel beetje zenuwachtig over dit stukje… Ik moet ook in het ziekenhuis en wij hebben geen auto meer… dus ben echt afhankelijk van mn schoonvader . ..
Ten eerste krijgen we hem wel wakker snachts?
En ten tweede rijd ie niet zo snel ???
Ik hoop dan eigenlijk ook dat ik weer ingeleid wors.. zodat je wa kan plannen.
Hahaha
Echt hè, al die onzekerheden.