Over een paar maanden moet mijn baby onder narcose

Als je mijn blog al wat langer volgt weet je dat mijn zoontje Jim hypospadie heeft, een afwijking van de plasbuis. Kort uitgelegd: bij het vormen van de penis in de baarmoeder heeft de plasbuis zich niet helemaal gesloten, en daardoor zit het plasgaatje niet bovenaan, maar iets daaronder. Een uitgebreide uitleg kun je hier lezen.

Deze afwijking levert verder geen fysieke ongemakken met zich mee, maar om psychische problemen op latere leeftijd te voorkomen wordt er rond het eerste levensjaar een hypospadie-correctie uitgevoerd. Ergens vind ik het nog steeds een onnodige operatie, maar ik ben geen man dus kan daar niet over oordelen. Ík kan me niet voorstellen dat je ontevreden zou zijn met zo’n piemel, maar de dokter zegt het, en de mannen die ik er over gesproken heb zouden er ook niet aan moeten denken,  dus we zullen hen maar geloven.

Een dergelijke operatie gebeurt onder algehele verdoving, dus over een paar maandjes moet mijn baby onder narcose!

Bezoek anesthesioloog

Ruim voor de operatie kom je als ouder(s) met je baby bij de anesthesioloog op het inloopspreekuur. Dit consult heeft plaats op de polikliniek in een gewone spreekkamer. Je vult een vragenlijst in over de gezondheid van je baby, welke medicijnen die gebruikt en geeft een indicatie van lengte en gewicht. Deze laatste veranderen erg snel bij een baby, dus die worden exact gemeten op de dag van de operatie.

Er wordt besproken welke vormen van verdoving er toegepast zullen worden en welke extra onderzoeken nog nodig zullen zijn. Je kan hierbij denken aan bloedonderzoek, urineonderzoek of een röntgenfoto. Ik kan me niet herinneren die Jim die nog moet ondergaan, maar eigenlijk weet ik het niet zeker. Het gesprek was gisterochtend, maar je krijgt zoveel informatie, je kan gewoon niet alles onthouden! Gelukkig krijg je een pak folders mee waar de algemene informatie in staat.

De uitleg over de narcose hebben we dus net gekregen. Ik zal het uitleggen in mijn eigen woorden, zoals ik het onthouden heb. Het kan natuurlijk zijn dat ik iets verkeerd begrepen heb of vergeten ben. Als je echt wil weten wat er precies gebeurt verwijs ik je naar de patiëntenfolders. Jim is patiënt bij het VU Medisch Centrum, hun folders over narcose (bij kinderen) kun je hier en hier vinden.

Wennen aan het masker

Wanneer je baby onder narcose wordt gebracht krijgt hij een masker of kapje over zijn neus en mond. Dit is een beetje een raar voorwerp natuurlijk, en om er alvast aan te wennen krijg je er één mee naar huis. Als je je baby er mee laat spelen kent hij het al een beetje, en als je het vaak op zijn mond en neus zet weet hij wat hij kan verwachten. Dit maakt het proces bij de echte operatie makkelijker. Op de foto zie je dat Jim helemaal niet bang is voor het masker en er lekker mee aan het spelen is.

Één ding waar je je baby niet aan kan laten wennen is de geur van het gas. Dat schijnt erg vies te ruiken en daardoor blijft het helaas toch iets engs.

Nuchter voor de operatie

Een operatie kan alleen als de patiënt nuchter is. Je baby moet dus een lege maag hebben. Dit betekent dat je hem tot zes uur voor de operatie gewoon mag voeden, maar daarna niet meer. Tot twee uur voor de operatie mag je nog drinken geven, maar alleen heldere vloeistoffen. Dit betekent dat je wel bijvoorbeeld appelsap of limonade kan geven, maar geen sinaasappelsap of melk.

Baby’s vinden het niet leuk om honger of dorst te hebben. Daar worden ze behoorlijk chagrijnig van, dat weten alle ouders. Je moet het eten dus goed plannen. Misschien staat de operatie al om tien uur ’s ochtends gepland, als je dan om zes uur opstaat om naar het ziekenhuis te gaan mag je je baby dus geen voeding geven. Het is dan waarschijnlijk een goed idee om je wekker te zetten om vier uur ’s nachts en dán een voeding te geven. Dat lijkt heel raar en misschien een beetje zielig om je baby dan wakker te maken, maar uiteindelijk is het fijner voor hem.

Tot twee uur voor de operatie, in dit voorbeeld acht uur, mag je dus nog lekker appelsap en limo geven. Normaal is het niet goed om suikerhoudende  dranken te geven aan je baby, maar in dit geval lijkt het me juist wel een goed idee, krijgt hij nog een beetje energie binnen.

De narcose

De narcose wordt toegediend in de voorbereidingskamer. Één van de ouders mag mee, gekleed in blauwe operatie kleding. Dit is fijn voor de baby, maar over het algemeen niet zo fijn voor de ouder die mee gaat.

In overleg met de anesthesioloog mag je baby op je schoot zitten of liggen op de o.k. tafel en krijgt het kapje voor de narcose op. Aan het masker is je baby misschien al gewend, aan het medicijn dat erdoor komt niet en het ruikt vies. Het kan daarom goed zijn dat je baby tegenstribbelt en misschien zelfs gaat huilen. Misschien moeten zijn armpjes vast gehouden worden. Het in slaap brengen duurt niet lang, maar het gaat niet geleielijk. Er is een soort tussen-gemoedstoestand waarin je baby nog bozer en opstandiger wordt, daarna komt hij pas in slaap. Omdat het  allemaal erg enerverend is, niet alleen voor je baby maar ook voor jezelf, wordt geadviseerd om de ouder mee te laten gaan die het rustigste kan blijven. En als je écht het gevoel hebt dat je het niet aankan is het niet verplicht.

Het klinkt allemaal best heftig, maar dit is wat de anesthesioloog ons vertelde. Ik hoop dat het een waarschuwing is, een soort van ‘worst case scenario’ en dat het allemaal meevalt.  In elk geval hebben we besloten dat ik mee ga, dat wil ik echt heel graag en ik blijf in andere situaties over het algemeen het rustigste.

Na de operatie

Als de operatie is afgelopen komt  je baby naar de verkoever of uitslaapkamer. Daar mag meteen de ouder die ook meeging voor de narcose bij hem, dan ziet je baby meteen een bekend gezicht als hij wakker wordt. Je baby is dan nog erg slaperig, maar wordt langzaam wakker. Waarschijnlijk is hij dan wel verdrietig, want hij heeft in elk geval honger en dorst en misschien ook pijn.

In Jim’s geval mag hij waarschijnlijk dezelfde dag weer naar huis. Alleen als er complicaties optreden tijdens de operatie of door de narcose moet hij één of meerdere nachten in het ziekenhuis blijven. Hoe het allemaal precies zal gaan weten we natuurlijk pas wanneer de operatie echt plaatsvindt, maar ik heb wel het gevoel dat we goed voorbereid zijn.

Wachten op de oproep

Er is een wachtlijst voor dergelijke operaties en je hoort de operatiedatum daarom pas als je aan de beurt bent, een paar weken van te voren. Als het goed is worden we binnen een paar maanden opgeroepen en krijgen we te horen wat de operatiedatum voor ons wordt. Jim zal dan dus waarschijnlijk geen nacht in het ziekenhuis doorbrengen, maar hij moet nog een week een verband om. Daarna is het hopelijk allemaal in één keer mooi geworden en hoeft hij niet meer onder het mes. Helaas is er een kans van ongeveer 10% dat het niet in één keer mooi wordt, en dan moet hij nog een keer.

Ik vind het heel spannend allemaal en vooral vervelend voor Jim. Maar goed, het is uiteindelijk beter voor hem als hij die operatie krijgt… Ik merk in elk geval dat het help om er over te schrijven, zo kan ik alle informatie en emoties op een rijtje zetten. Wanneer de operatie plaatsvindt zal ik dat dus zeker weer doen.