Lisette is niet bang haar mening over borstvoeding te geven: VOOR!

Het gaat goed met de gastblogs over borstvoeding! Deze week weer één, deze keer van Lisette. Zij is echt hilarisch, met haar ‘Lieve Syl…’, maar ook gewoon op haar blog ‘Lisette schrijft’. En echt niet bang om haar ongezouten mening te geven. Onderbouwd met wetenschappelijk onderzoek, indien mogelijk, dat wel! Daar hou ik van, dat weten jullie.

Mooi gastblog dit, van iemand die er verstand van heeft. Enjoy!

Lisette over borstvoeding

Wat leuk, elke week een blog over voeding van baby’s. Als verloskundige (niet-praktiserend) en moeder kan ik een schat aan informatie gaan geven, maar dat kun je ook vinden in de duizenden boeken die er over dit onderwerp geschreven zijn.

Net als wel/niet thuis bevallen blijft wel/niet borstvoeden een onderwerp van discussie. Op mijn website schreef ik eerder een hilarisch verslag van mijn bezoek aan de borstvoedingsclub. Nee, van de borstvoedingsmaffia zou ik nooit worden, dacht ik 8 jaar geleden. De reacties die ik op dit stuk waren vooral die van opluchting: eindelijk een verloskundige die vindt dat mensen zelf een keuze hebben.

Tja, en toch wringt dat een beetje. Bij die borstvoedingsclub werd er gepredikt of borstvoeding een ware religie was, alles overheersend, en alles oplossend. Dat vind ik zwaar overdreven. Maar toch ben ik me de afgelopen jaren steeds meer gaan scharen onder de trouwe borstvoedingsaanhangers. Ik heb mijn jongste zelfs drie jaar gegeven, terwijl ik dat vroeger walgelijk vond, zo’n peuter aan de borst.

Ik ben niet zomaar zo fel geworden, daar ging iets aan vooraf. De hype is tegenwoordig biologische, gezonde, pure voeding voor veel kinderen en hun ouders. Er lijkt zelfs een heuse trend gaande om kinderen op basisschoolleeftijd allerlei diëten op te leggen. De één mag geen gluten, de ander reageert niet goed op suiker, de derde krijgt jeuk van e-nummers. Bij een enkeling is dit medisch bewezen, maar vaak is dit op eigen initiatief van de ouders of op aanraden van een alternatief genezer. Zo kwakte een achternicht van mij haar zoontje van 5 op een dieet zonder ei, melksuikers en toegevoegde meuk. Hop, alles biologisch-ecologisch. Want hij was steeds zo boos. Aan haar eigen opvoedtechnieken kon het niet liggen, de oudste twee waren namelijk superlief. Andere voeding was dé oplossing.

Een kind van 5 op zo’n dieet zetten is geen kattenpis. Je zit met speelafspraken, kinderfeestjes en traktaties. Ze ging er helemaal voor, want ze had alles over voor de gezondheid van haar kind. Zelf brood bakken, hummus maken, uren stond ze in de keuken. Al moest ze haar baan ervoor opzeggen. Op mijn vraag hoe lang ze ook alweer borstvoeding had gegeven kwam het verrassende antwoord: ‘een week of zes. Toen had ik er geen zin meer in. Ik wilde weer leuke setjes aan en ik zag dat kolven op mijn werk ook niet zitten.’ Een vriendin met borstontsteking raadde ze aan om maar lekker de fles te gaan geven, veel minder gedoe.

Snap je mijn verwarring? Je schrapt de helft van de voedingsmiddelen uit het dieet van een kleuter, maar een pasgeborene prop je vol met melkpoeder voor kalveren, bewerkt in de fabriek, met allerlei toevoegingen. Omdat borstvoeding zo’n gedoe is. Dat is toch zo krom als een hoepel?

Over de voor- en nadelen kunnen we eeuwig discussiëren. Borstvoeding voorkomt allergieën, is beter voor de weerstand, zou goed zijn voor het IQ, voor de hechting, etc etc. En natuurlijk kennen de tegenstanders allemaal een kind dat eeuwig borstvoeding kreeg en toch allergisch is. Dat klopt, we kennen ook allemaal een 65-plusser die al zijn hele leven rookt en nog vrolijk ronddartelt. In wetenschappelijke artikelen wordt hier rekening mee gehouden. En overall blijkt: borstvoeding is gezonder voor het kind. Punt. Bij mij was het grootste voordeel puur egoïstisch: mijn kinderen slapen beroerd. En midden in de nacht kon ik niets anders verzinnen dan borstvoeding geven, dus dat bleef ik maar doen. En voordat je zegt dat borstvoeding de oorzaak is van het slechte slapen: in het diepste dal hebben we heus alles geprobeerd, van papflessen tot laten huilen. Maar alleen met borstvoeding werden we allemaal blij en sliepen we allemaal het snelste weer. Lijkt mij duidelijk…

Dus ik ben voorstander. En ik vind eigenlijk dat je het gewoon moet proberen, ook als je daar geen zin in hebt. Natuurlijk heb ik het niet over mensen die borstoperaties hebben gehad, ziek zijn of een incestverleden hebben. Het lijkt mij logisch dat kunstvoeding voor hen de enige optie is. Maar voor de rest vind ik: kom op, proberen. Je hoeft heus niet weken te tobben, als het in de kraamweek niet lukt, dan wordt het hem niet meer. En je hoeft het ook heus geen jaren te doen. Een halfjaar is al top. Maar kom bij mij niet aan met ‘het is niets voor mij, zo’n kind aan de borst’. Het is ook niets voor mij om groenten te eten en te sporten. Ik doe het omdat het gezond is. Dat is nou eenmaal soms een opgave.

Dus ja, ik veroordeel moeders die het niet eens willen proberen. In stilte, dat wel. We veroordelen toch ook massaal moeders die drie keer per week bij de McDonalds zitten? En in het begin kost het moeite, maar na een tijdje wordt het echt leuk. Ik denk nog met vreugde terug aan de voldoening die ik voelde als ik een fles vol had gekolfd, of als ik de groeigrafiek op het consultatiebureau zag. Allemaal zelf geproduceerd, puur, en gezond. Ik wens heel veel moeders deze mooie ervaring toe!

Leuk om te lezen? Lees meer voedingsverhalen, andere gastblogs, over borstvoeding of babyvoeding. Misschien lijkt het jou wel leuk om een gastblog te schrijven?