Hij is dus thuis!!

En dat is heerlijk. Maar wel even wennen…

Ineens mochten we hem mee naar huis nemen!

Afgelopen zondag, toen lag hij nog op de afdeling neonatologie, kreeg Antonie ineens de smaak te pakken. Hij dronk zo al zijn flessen leeg. Toen Rogier en ik maandag ochtend naar het ziekenhuis gingen zei ik daar om al: “Volgens mij moeten we de Maxi Cosi meenemen…”. Maar we wilden het niet jinxen, en daarom lieten we hem thuis. In het ziekenhuis bleek echter dat mijn voorgevoel echt uitkwam: Antonie mocht mee naar huis! Na de lunch zijn we het stoeltje gaan halen en hebben we Antonie mee naar huis genomen.

Genieten / even wennen

Dat is natuurlijk geweldig. Super goed gevoel, maar het is ook even wennen. Een baby verzorgen kunnen we wel, het geeft echter een hoop onzekerheid dat hij zijn flessen maar moeilijk leegdrinkt. Bovendien moet ik toch echt minstens 5x per dag kolven. Dat kost gewoon tijd. En dan hebben we ook nog een peuter rondlopen. De eerste paar dagen was het echt wennen, maar nu hebben we onze draai ongeveer wel gevonden.

Ik maak het mezelf makkelijk

Er zijn een paar dingen die ik doe om het mezelf makkelijk te maken. Ik zorg bijvoorbeeld dat er elke dag iemand is om op Jim te passen. We hebben vier dagen opvang, twee dagen kinderdagverblijf en twee dagen opa’s en oma’s. En Rogier heeft gezorgd dat hij de andere dagen vrij is, en dus thuis. Zo ben ik elke dag maar een paar uurtjes alleen met baby en peuter, en ik moet zeggen dat dat pittig genoeg is. Even de baby voeren vindt Jim prima, maar óók nog eens een half uur kolven, dat is gewoon te lang voor hem. Dan wordt hij vervelend. En dat snap ik helemaal, een uur tot anderhalf uur om de baby eten te geven is heel erg lang! Dat is het voor mij al, maar voor een peuter helemaal natuurlijk.

Hele trukendoos voor de voedingen

Één van de symptomen van Down die Antonie heeft is spierslapte (hypotonie). Het begint enorm bij te trekken hoor, maar hij heeft nog steeds een wat mindere zuigreflex. Het duurt daardoor soms best lang voor hij zijn fles leeg heeft, en volledig borstvoeding geven zit er gewoon echt nog niet in. We hebben daarom wat trucjes bedacht om te zorgen dat hij zoveel mogelijk drinkt op een dag.

Wakker maken voor voedingen

Zo laten we overdag stipt 3 uur (of minder) tussen voedingen. En ja, we maken hem wel wakker als het tijd voor een fles is. Dat gaat echt heel erg tegen mijn gevoel in, maar het moet. ’s Nachts laten we maximaal vier uur tussen de voedingen, want hij is dan wat moeilijker wakker te krijgen. En bovendien kan ik dan net even wat langer achter elkaar tukken. ?

In slaap vallen tijdens voedingen

Als we een flesje geven valt Antonie soms elke 20 ml in slaap. We zijn erachter dat het weinig zin heeft om hem wakker te proberen te houden. We doen wel blote voetjes, maar hem kriebelen of irriteren werkt eigenlijk niet. Wat wel werkt is even een boertje als hij in slaap gevallen is, en dan even wegleggen. Binnen vijf minuten is hij weer wakker, en wil hij meer eten. Dan gaan we rustig verder met die fles.

Vind die zuigreflex

Ook Antonies zuigreflex laat te wensen over. Soms wil hij de speen gewoon niet pakken. We brengen zijn zuigreflex dan een beetje op gang door deze eerst te zoeken, door onze pink in zijn mondje te steken. En die bewegen en richten we net zo lang tot hij begint te zuigen. Daarna steken we het flesje in zijn mond, op precies dezelfde manier. Om te zorgen dat hij blijft zuigen zetten we heel zachtjes en vinger tegen de onderkant van zijn kinnetje. Geen idee waarom, maar het werkt…

Meer melk in de fles

Soms zijn al deze trucjes niet genoeg om de minimale hoeveelheid melk naar binnen te krijgen, en soms gaat het juist heel gemakkelijk. Daarom doen we standaard lekker teveel in de fles, 80 ml in plaats van 65. Als het makkelijk gaat drinkt hij dus eigenlijk teveel, maar één à twee keer per dag lukt het maar om een halve fles naar binnen te krijgen. Hij krijgt 7 voedingen per dag, en moet minstens 400 ml binnenkrijgen. Vijf keer 75, en twee keer 30 is net iets meer dan die 400.

Borstvoeding blijven oefenen…

Volledig borstvoeding geven zit er op dit moment gewoon niet in, maar ik blijf hopen dat het uiteindelijk wel zal lukken. Antonie heeft de techniek gelukkig wel, alleen niet de kracht om genoeg melk uit de borst te drinken. Om te zorgen dat hij het niet verleert blijf ik oefenen met hem, ongeveer twee keer per dag. Dat is bij tijd en wijle heel frustrerend, maar tot nu toe lukt het hem elke dag toch om een paar keer uit de borst te drinken.

En dan kolven

Ik heb echt een heleboel melk. Gelukkig. Antonie drinkt nu 400+ ml per dag, en ik kolf ruim een liter. De voorraad in de vriezer groeit dus gestaag aan. De lade die we aan moedermelk toegewezen hadden zat al na een paar dagen vol! Mijn broer had nog een vriezer staan die hij niet meer gebruikte, en die hebben we maar geleend. Ook deze zit nu al half vol, ik weet niet zo goed wat we moeten gaan doen als die helemaal vol is. Waarschijnlijk al vast iets in de vriezer bij onze ouders doen…? In elk geval hoef ik me geen zorgen te maken dat er niet genoeg voeding is.

En genieten!

Het kost wat tijd, met die voedingen en het kolven, maar voor de rest is het echt heel goed te doen. Antonie huilt alleen als hij honger heeft, en verder is hij gewoon gezellig aan het rondkijken als hij wakker is. En als hij moe is gaat hij gewoon slapen. ’s Ochtends is hij veel wakker, en dan knuffelen we gewoon lekker. Ook doen we al wat oefeningetjes om hem te helpen met zijn spierkracht. En ’s middags slaapt hij lekker, en ga ik zelf ook even liggen. ’s Avonds is hij weer iets wakkerder, maar ’s nachts slaapt hij ook lekker. (Ik klop het even af hoor :-p) Voorlopig is hij dus een hele makkelijke baby!