Mary-Lou is een moeder van twee prachtige kinders. Ze deelt haar ervaringen over het moederschap en andere leuke dingen op haar blog Mama Lou Blogt. Ze gaf haar dochter bijna twee jaar lang borstvoeding, ondanks soms wat minder positieve reacties. Helaas is dat wel een beetje herkenbaar voor mij. Herkennen jullie aspecten van haar verhaal?
Het verhaal van Mary-Lou
Voor mij was de keus om borstvoeding te geven aan mijn dochter vanzelfsprekend. Uiteraard hield ik er rekening mee dat het misschien niet zou lukken, maar ik wilde het in elk geval proberen. Doordat ik een keizersnede heb gehad, kwam het in eerste instantie wat moeizaam op gang, maar na een week of twee liep het als een tierelier.
Na een aantal maanden viel het me op dat de opmerkingen van derden gingen veranderen. Na de geboorte vond iedereen het top dat ik Mila de borst gaf. Toen ik weer aan het werk ging en daardoor moest kolven, vond men het knap dat ik het volhield. Toen ze 6 maanden werd, was de verwachting dat ik het nu toch wel een keer voor gezien zou houden.
Ondertussen ging het voeden zelf hartstikke goed. Ik heb, op het kolven na, geen problemen ondervonden. Ik had vanaf dag één geen einddatum voor ogen. Wel dacht ik op een gegeven moment dat wanneer ze 1 jaar zou worden, het een mooi moment zou zijn om te stoppen. Maar toen het eenmaal zover was, zag ik geen reden om dat te doen. Ze at inmiddels met de pot mee en ik voedde haar ’s morgens en ’s avonds. In het weekend zelfs vaker. Vaak lees of hoor je dat de voeding terugloopt of zelfs stopt. Maar niets was minder waar. Mijn lichaam paste zich moeiteloos aan.
Inmiddels schaamde ik me soms om te vertellen dat Mila nog de borst kreeg, ze was immers al bijna twee. En om me heen had ik geen voorbeelden van vrouwen die ook hun kindje, met een vergelijkbare leeftijd als Mila, nog borstvoeding gaven. Ook vond ik het vervelend dat ze te pas en te onpas naar m’n shirt greep omdat ze wilde drinken. Dit maakte mijn gêne er niet minder op. Uiteindelijk dronk ze enkel ’s avonds nog en soms een slokje als troost. Hier had ik nog wel even mee door kunnen gaan, maar de twijfel sloeg steeds vaker toe. Toen ze een keer te logeren was bij oma, heb ik de knoop doorgehakt en ben abrupt gestopt. Ze heeft er eerlijk gezegd totaal geen moeite mee gehad. Ik des te meer. Bij vlagen heb ik er spijt van gestopt te zijn om de verkeerde redenen.
Ik heb overigens nooit als doel gehad om een langvoedster te worden. Ook nu ik weer borstvoeding geef aan mijn zoontje, kijk ik het, bij wijze van spreken, per dag aan hoe het gaat. Wel zal ik iets beter nadenken over het moment en het waarom van stoppen en me daarbij niet laten leiden door wat ik denk dat andere mensen denken.
Leuk om te lezen? Lees meer voedingsverhalen, andere gastblogs, over borstvoeding of babyvoeding. Misschien lijkt het jou wel leuk om een gastblog te schrijven?
13 reacties
Ik krijg nu steeds vaker “commentaar” omdat bij dochter ouder is als 6 maanden. Ook al zou ik het willen, ze wil niet eens moedermelk uit een fles drinken laat staan flesvoeding.. ik hoop dat ik het nog lang vol mag houden, ik vind het wel gezellig zo.
Mathiske’s mama blog onlangs geplaatst…Mijn baby is een fles weigeraar
Ik hoop het ook voor jullie! En ook dat het gaat lukken met de flesjes (je blog gelezen), is toch wel handig.
Mary-Lou onlangs geplaatst…Een mini mijlpaal en een mini give away!
Ik blijf het gek vinden. Dat mensen het blijkbaar nodig vinden om haast iets te gaan bepalen voor de ander. In het begin vinden mensen het mooi maar na een tijd vinden ze het raar. Nou dat vind ik juist raar ?
Niks van aantrekken wat een ander denkt of zegt! Ik begrijp ook zeker je spijt toen je gestopt was, ik miste het ook toen mijn dochtertje overstapte naar flesjes. En bij mijn zoontje vind ik het nu nog moeilijker om te stoppen want het zal de laatste keer zijn dat ik borstvoeding heb gegeven en ik vind het best fijn.
Ik kan me voorstellen dat het dan inderdaad lastig is om af te sluiten. Geniet er dan nog maar meer van zolang het duurt.
Mary-Lou onlangs geplaatst…Een mini mijlpaal en een mini give away!
Herkenbaar, het begrip dat er niet is wanneer je langer dan zes maanden voedt. Hier gaan mensen er klakkeloos vanuit dat dochterlief al lang geen borstvoeding meer krijgt. Ze is toch al een jaar? Mensen in mijn directe omgeving weten wel beter. Gelukkig durven ze daar, ondanks de blikken die ik soms ontvang, weinig van te zeggen omdat ze weten hoe stellig ik ben in het ‘ik zie geen reden om te stoppen’. Ik voed ook gerust in het openbaar trouwens. Maar het aan mijn shirt trekken e.d. vind ik soms ook ongemakkelijk inderdaad.
Gek he dat er ineens een omslag is van “wat goed” naar “wat raar”. Knap trouwens dat je in het openbaar durf te voeden!
Ruim twee was mijn dochter, en ze vond het heerlijk. Was een slechte eter, dus dronk nog regelmatig bij mij. In ieder geval s morgens en s avonds. Maar ook overdag greep ze inderdaad onder mn shirt om te drinken. Ik moest er mee stoppen omdat ik weer zwanger was en mn lichaam aangaf dat het echt te veel ging worden. Maar wat een tranen! Vooral s morgens in bed was het lastig, manlief een flesje warm maken, snel als ze wilde aanhappen fles erin…..uiteindelijk was ze er toch vanafen 4 maanden later had ik haar broertje aan de borst. Die dronk ruim 1,5 jaar toe hij zelf aangaf het niet meer te willen. De voeding liep toen ook erg terug, en at hij eigenlijk volledig met de pot mee. Vooral de opmerkinge van bezoek….de buitenwereld. Alsof ik echt iets schandaligs deed door mn kind te voeden…
Jammer dat je noodgedwongen moest stoppen, al is een zwangerschap natuurlijk wel een mooie reden. Wilde ze eigenlijk na de bevalling niet weer gaan drinken?
Mijn zoontje is inmiddels 6 maanden en krijgt nog steeds de borst, ik had als streven dar ik heel erg hoopte dat het 6 maanden zou lukken dus ik ben heel blij dat dat is gelukt, maar net als bij jou: waar ik in t begin heel vaak hoorde ‘ wat knap dat je dat doet’ hoor ik nu steeds vaker ‘doe je dat nu nog steeds? Hoelang ga je daar nog mee Door?’
Ik zie wel hoelang ik ermee doorga,ik vind 6 maanden nog niet oud genoeg om te stoppen iig..!oh en daarnaast wil ik het zelf ook nog niet missen:)
Klinkt herkenbaar inderdaad! Niks van aantrekken (vond ik soms zelf lastig) en hopelijk hoef je het nog lang niet te missen ook!
Mooi dat je het zolang volhield. Ik voed momenteel zeven maanden en heb ook geen einddatum. Jammer dat er weinig begrip is, ik kan me dat gevoel best wel voorstellen. Dankzij je blog besef ik weer hoe belangrijk het is je hart te volgen, ook als dat tot weerstand van de buitenwereld leidt.
Dank je wel! Het advies is geloof ik 2 jaar en toch zijn veel mensen (en hun begrip) gefixeerd op die eerste 6 maanden, best vreemd.