Het verhaal van Samantha vind ik best bijzonder. Samantha heeft haar eerste vier kinderen de fles gegeven, maar bij de vijfde wilde ze tóch proberen borstvoeding te geven. Lees hier haar verhaal.
Vijf keer is scheepsrecht
Ik zal mezelf eerst voorstellen. Ik ben Samantha, 28 jaar en moeder van 5 kids!
Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje werd ook mij bij het eerste bezoek aan de verloskundige al gevraagd: “Gaat u borstvoeding of flesvoeding geven??” “Geen idee!” Was mijn eerste antwoord… Ik was nog aan het bijkomen van het idee dat ik ineens bijna 20 weken zwanger was!
Een voeding zit toch bij een baby in een fles ging door mijn hoofd… Ik beloofde de verloskundige om er later op terug te komen…
Na enig denken realiseerde ik me dat ik zelf niemand kende of had gezien die borstvoeding gaf. Ik zag altijd moeders met een baby en een fles. In mijn ogen was dat dus het normale beeld van het voeden van een baby… Eenmaal weer bij de verloskundige beland stelde ze mij opnieuw de vraag voor welke voeding ik zou kiezen… Ik vroeg haar of borstvoeding pijnlijk was en of “ze” ervan gingen hangen. De laatste vraag moest ze erg om lachen… Tja, ik was jong en wist niks van zwanger zijn, kinderen hebben en alles wat daarbij kwam kijken… Ze stelde me enigszins gerust. Het geven van borstvoeding kon in het begin wel wat gevoelig zijn vertelde ze…. Na veel wikken en wegen toch besloten flesvoeding te geven. Gewoonweg omdat dit mij makkelijker en beter leek. Daarnaast vond ik het hele borstvoedingsverhaal maar een beetje eng…
Na mijn dochtertje volgden nog vier zoontjes. Ook tijdens deze zwangerschappen kreeg ik van de verloskundige dezelfde vraag waarop ik antwoordde er over na te denken. Wel drukte ze me telkens op het hart hoe goed het is voor je baby, zeker omdat mijn kindjes allemaal koemelkallergie hebben.
De laatste zwangerschap verliep anders…. Mijn man en ik besloten dat dit toch echt ons laatste kindje was. Vijf vonden we wel genoeg…. Eenmaal weer bij de verloskundige beland gaf ik aan dit maal serieus te overwegen om borstvoeding te gaan geven… Iets wat voor mijn omgeving best ongeloofwaardig was gezien ik dit al vaker had geroepen… Toen het moment dan ook eenmaal daar was en wij onze net geboren zoon vast hadden sloeg de twijfel toe….
In het ziekenhuis gaf de verpleegkundige aan dat als ik het wilde ze de baby ook snel zouden aanleggen… Ik gaf aan dat ik twijfelde… Waarop de verpleegkundige zei: “Nou weet je, we proberen het gewoon en vind je het niks, dan vind je het niks. Heb je het in elk geval geprobeerd…” Voor ik er goed en wel over nagedacht had legde ze de baby aan… Au! Was mijn eerste reactie, hahaha, dat voelde heel vreemd! Nee, dacht ik, dit is niet aan mij besteed, gewoon niet mijn ding… Dus naar huis en aan de fles…
Maar…. vier dagen na de geboorte van ons zoontje kwam mijn schoonzus op kraamvisite. Zij gaf zelf haar derde kindje borstvoeding, en dit wekte opnieuw mijn nieuwsgierigheid. Hierop werden de mannen even vriendelijk verzocht de woonkamer te verlaten, zodat ik het toch eens goed kon bekijken. Achteraf gezien een moment waar we nog vaak lol om hebben!
Mijn kraamverzorgster gaf aan dat ik het gewoon nogmaals kon proberen, maar het de vraag was of het nog zou lukken borstvoeding te geven, gezien er al vier dagen verstreken waren… Ze vertelde me eerst relaxed te gaan zitten, pakte mijn baby en legde hem aan. De kleine man hapte gelijk aan, (voor mij weer een ieuuuww voelt raar moment!) en begon te drinken!!!
Trots riep ik door de kamer: “Hij doet het!!!!”
Mijn kleine man dronk aan de borst! Zo trots als ik was besloot ik dit sowieso drie maanden vol te houden! Dus manlief kon op pad voor de bijhorende spullen als kolf, zoogkompressen, bh’s en dergelijke.
Langzaam aan begon ik steeds meer te genieten van het voeden. Ons moment samen, mijn lijf dat nog steeds voor hem zorgt, prachtig!
Inmiddels is de kleine man zes en halve maand en ik voed nog steeds! Niemand maar dan ook echt helemaal niemand had dat van mij verwacht, zelfs ikzelf niet! Ondanks dat ik zelf al maanden op een streng koemelkvrij dieet sta ben ik zo trots dat ik het toch gedaan heb, en nog doe!
De mensen die roepen: “O geef je nog steeds borstvoeding? Wordt hij niet te groot?” Die kijk ik alleen maar aan en vraag ze: “Is dat jouw zaak?”
Ik voed mijn zoon zolang ik en hij willen en wij ons er prettig bij voelen. Wat een ander denkt of vindt zal me een biet zijn!
Leuk om te lezen? Lees meer voedingsverhalen, andere gastblogs, over borstvoeding of babyvoeding. Misschien lijkt het jou wel leuk om een gastblog te schrijven?
1 reactie
Wat leuk dat het bij de vijfde lukte! En groot gelijk dat je je niets van anderen aantrekt.