Het voedingsverhaal van Els en Lente

 

Vandaag alweer het tweede voedingsverhaal. Ik vind het echt superleuk dat er zoveel moeders zijn die hun verhaal willen delen. Ik vind ieder verhaal weer mooi om te lezen en hoop dat met al deze verhalen de keus voor borst- of kunstvoeding wat minder beladen wordt.

 

De weg naar het moederschap van Els was niet gemakkelijk, ondanks de problemen startte ze met borstvoeding. Lees haar persoonlijke verhaal.

 

Els voedt haar dochter Lente zó!

Borstvoeding of kunstvoeding? Het is een lastige keuze vooral omdat je van alle kanten als nieuwe moeder ‘goede’ adviezen krijgt. Maar wat als er eigenlijk geen keuze is?

 

Ik ben Els, de moeder van Lente, en dit is ons verhaal.

 

Voor mijn man en mij was een kindje niet iets vanzelfsprekends. Na een operatie aan een van mijn eierstokken werd ons verteld in het ziekenhuis dat een kindje krijgen op de natuurlijke manier erg klein zou zijn en dat wij ook niet te lang zouden moeten wachten om het traject in het ziekenhuis te starten.

Voor ons was dit een moeilijke keuze want alhoewel wij een erg grote kinderwens hadden was dit voor ons nog niet het goede moment. Ik had namelijk een grote rugoperatie gehad en was nog volop aan het revalideren en daarnaast wilden we samen nog dingen ondernemen, een mooie reis, ons huis afmaken, noem het maar op.

 

Na wikken en wegen besloten wij het advies van het ziekenhuis te volgen en het traject van ovulatie inductie te starten. Heel simpel, ik ging hormonen slikken om zo een goede eisprong op te wekken. In het ziekenhuis hielden ze de groei van het eitje bij en zodra het 2 mm was konden we thuis aan de slag!

De artsen hadden ons verteld dat dit hele proces wel twee jaar zou kunnen duren. Maar na 6 maanden was het bingo! Ik voelde meteen dat ik zwanger was en de 14 testen die ik gedaan heb bevestigden dat allemaal.

Ik was altijd een grote voorstander voor borstvoeding en mijn hart brak toen ik te horen kreeg dat ik geen borstvoeding mocht geven door medicijnen die ik slikte. Ik was al met een heleboel medicijnen gestopt omdat ik zwanger was maar er was een pilletje die ik echt nodig had en waarvan ze geen informatie hadden wat voor invloed dat zou kunnen hebben op mijn melk.

 

Er groeide iets moois in mij maar mijn lichaam was daar eigenlijk nog niet klaar voor. Toen ik achttien weken zwanger was moest ik een verblijfskatheter laten plaatsen. Ik katheteriseerde mijzelf daarvoor maar mijn buik ging in de weg zitten en zelf lukte het niet meer.

Helaas heeft de verblijfskatheter ervoor gezorgd dat ik een blaasontsteking kreeg en dat daardoor de weeën op gang kwamen toen ik 35 weken zwanger was. Omdat ik ijzerwerk in mijn rug heb moest ik een keizersnede ondergaan onder algehele narcose.

 

Toen ik wakker werd zat mijn man bij mij en hij vertelde mij dat onze dochter, Lente, op de NICU lag. Ze had moeite met ademhalen en lag aan alle toeters en bellen. Ik voelde mij zo ontzettend schuldig op dat moment en omdat ik haar nu niet kon helpen ook erg machteloos.

Op de NICU vertelden ze ons dat het goed was voor Lente als wij regelmatig met haar gingen buidelen, huid op huid knuffelen, EN dat het heel goed zou zijn als ik borstvoeding zou gaan geven! Na heel wat overleg met alle soorten specialisten hebben ze mijn medicatie veranderd en kreeg ik 4 dagen na de geboorte van Lente het verlossende nieuws dat ik inderdaad mocht starten met kolven.

Maar ja dit was al 4 dagen na een keizersnede… de eerste stuwing had ik achter de rug en mijn borsten voelden leeg. Het kolven ging dan ook echt per druppeltje, 5 ml, 10 ml en daar was ik zo een half uur mee bezig. Ik twijfelde of dit wel ging lukken maar elk druppeltje zou mijn dochtertje helpen. Ze zou goede antistoffen van mij krijgen, het was het beste voor haar darmpjes en het zou ons verder  tot elkaar brengen.

 

De tweede week in het ziekenhuis mocht Lente van de NICU af en bij mij op de kamer. Door haar bij mij te hebben ging mijn productie omhoog. Nog steeds was het wringen maar het lukte bijna om haar volledig van voeding te voorzien. Ze werd gevoed met een flesje en dat wat ze niet op kreeg ging via de sonde. Het kolven vond ik zwaar. Vooral ’s nachts. Maar ik wou in elk geval doorgaan totdat ik kon proberen om Lente aan te leggen.

Toen Lente thuiskwam uit het ziekenhuis hebben mijn man en ik 5 dagdelen kraamzorg ingekocht zodat zij mij konden helpen om haar aan te leggen. Ze is ons eerste kindje en ik had werkelijk waar geen idee hoe dit moest en mijn borsten leken ook wel heel groot naast haar mini hoofdje.

 

We hadden een oudere kraamverpleegster. Een werkelijke wervelwind, maar zij had als doel gesteld om Lente bij mij aan de borst te krijgen en hoera! De derde dag begon ze heerlijk uit mijn borst te drinken.

Omdat ze zo klein was kolfde ik naast het voeden om er zeker van te zijn dat zij voldoende tot zich zou nemen. De eerste zes weken ging dit fantastisch!

 

Maar toen begonnen wij steeds gekkere piepgeluiden te horen en het leek wel alsof de melk omhoog kwam en zij het weer inslikte. Ook begon ons van nature rustige meisje zich erg onrustig te gedragen en zodra zij mijn borst zag ging ze steigeren. Mijn man en ik zijn na twee dagen met haar na de huisarts gegaan en die kwam tot de conclusie dat zij verborgen reflux had. Zijn advies was de voeding aan te dikken met johannesbroodpitmeel.

Nee toch, weer die kolf! Lente was ondertussen bijna acht weken en ze had een prachtig gewicht. Ik besloot dat het mooi geweest was. Weer kolven zou mij oververmoeid maken en dat zou ten kostte gaan aan mijn aandacht voor Lente. Ik had een schema opgesteld om de borstvoeding af te bouwen in twee weken tijd en steeds meer kunstvoeding aan te bieden.

 

Lente vond het prima. Ze deed het goed op de kunstvoeding. Heel even kreeg ze meer last van krampjes maar na een wisseling van merk verdween dat vrij snel.

Onze dochter is nu bijna 5 maanden. Ze loopt precies op de middenlijn van de groeicurve. Qua ontwikkeling merken wij geen achterstand door haar vroeggeboorte. Het is een tevreden meisje.

 

 

Nog steeds ben ik een voorstander van borstvoeding. Maar na deze ervaring heb ik wel geleerd dat er wel degelijk grenzen zijn en dat het geven van borstvoeding voor mij niet ten kostte van alles mag gaan.  Een gelukkige moeder, een gelukkig kindje.

 

 

 

Leuk om te lezen? Lees meer voedingsverhalen, andere gastblogs, over borstvoeding of babyvoeding. Misschien lijkt het jou wel leuk om een gastblog te schrijven?