Dé tip voor moeders die hun kind achter het behang willen plakken

Volgens mij herkennen we het gevoel allemaal wel: Oh wat houden we van die wezentjes, maar soms… zijn ze niet te temmen, halen ze het bloed onder je nagels vandaan en zou je ze eigenlijk het liefst achter het behang plakken. Ik ken dat gevoel in elk geval zeker!

Waarom?!

Lange tijd was de timing van dit soort momenten ondoorgrondelijk voor mij. Waarom waren ze nou soms zo lief en soms zó vervelend? Ik werd er af en toe zo gek van dat ik iets deed wat waarschijnlijk niet alle moeders kunnen begrijpen: ik bleef langer op mijn werk.

Planning

Rogier en ik hebben het qua kinderen wegbrengen/ophalen logistiek heel fijn geregeld. Als hij vroeg moet werken breng ik en haalt hij, moet hij laat werken dan breng ik en haalt hij. Hij is zzp-er en afhankelijk van de diensten die hij aangeboden krijgt. Ik werk op kantoor en kan makkelijk schuiven met mijn werktijden.

Snel naar huis…

Toen ik nog borstvoeding gaf vond ik het heel vervelend om ’s middags lang op mijn werk te moeten blijven. Kolven is nou eenmaal minder fijn dan live voeden, en daarom wilde ik snel naar huis om Antonie aan te leggen. Nu ik geen borstvoeding meer geef, merk ik dat het precies andersom is. Ik breng de kids nu liever rustig weg ’s ochtends, kom wat later op mijn werk en blijf dan wat langer. En met een beetje geluk, liggen ze al zoet te slapen als ik thuiskom.

“Als ik nu naar huis ga liggen de kinderen nog niet op bed. Dus ik blijf nog even.”

Collega’s merken het verschil. Voorheen was ik bijna altijd om vier uur naar huis, en nu zit ik vaak om zes uur nog op kantoor. En als ze me dan vragen of ik niet naar huis moet, zeg ik letterlijk: “Als ik nu naar huis ga liggen de kinderen nog niet op bed. Dus ik blijf nog even.” Het zijn (bijna) allemaal mannen, ze moeten er allemaal om lachen, en ze waarderen het allemaal. Waarom denk je dat zij d’r nog zitten rond die tijd?

Te veel tijd samen

Als je zo veel thuis bent, zeker als je man in verhouding meer werkt dan jij, wordt het normaal dat je thuis bent. Dat kun je lekker rustig noemen, maar uit de vanzelfsprekendheid vloeit ook een zekere laksheid. Mama is er toch wel. Of ik nou lief of vervelend doe.

Aandacht

Bovendien moet je van alles als je thuis bent. Schoonmaken, dingen regelen, boodschappen. Jíj bent ‘vrij’, dus jij hebt er tijd voor. (Not…) Resultaat is dat de kinderen minder aandacht krijgen dan ze zouden willen, en aandacht gaan vragen. Lukt het niet om positieve aandacht te krijgen? Dan maar negatieve.

Dé oplossing: ga meer werken

Ik hoor de kudde mamamaffia al op me af stormen. Het is nou eenmaal geen populair onderwerp: werken als je moeder bent. Als moeder hoor je er te zijn voor je kinderen. Je moet parttime werken, maximaal drie dagen. Mijn kraamverzorgster begon er al mee toen Jim net geboren was: “Ga je víer dagen werken?!” En onuitgesproken hoorde ik haar denken: “Je bent toch niet gek?” en “Waarom heb je dan kinderen gekregen?” Al probeerde ik me niets van dit soort uitspraken aan te trekken, maar ik deed het toch. Nu, drie-en-een-half jaar later denk ik: “Rot op.”

De tijd die je wél samen hebt is schaarser (en dus gewilder)

Ik merk dat mijn kinderen me meer waarderen als ik thuis ben, wanneer ik er minder ben. Onze tijd samen is schaarser, maar als ik er ben genieten we ervan. Bovendien kunnen we gewoon rustig aandoen. Kinderen houden niet van haasten (en ik ook niet). Het duurt nu misschien tien minuten langer om ’s ochtends bij het kinderdagverblijf te komen, maar wat maakt het uit? Tien minuutjes…

Maar: geef ze dan wel je volle aandacht

Enige is dat je er dan wél echt moet zijn voor je kinderen. Dat betekent dat je wel iets moet regelen voor dat schoonmaken, boodschappen doen en je waarschijnlijk wat regeldingen over moet laten aan je man. Neem een schoonmaker, laat je boodschappen bezorgen, laat je vent regelen dat je peuter op de wachtlijst voor zwemles komt.

Leuke bijkomstigheid: meer geld

Boodschappen bezorgen, extra kinderopvang en een schoonmaker, dat kóst toch alleen maar geld, hoor ik je denken. Ja natuurlijk, dat kost geld. Maar wat is jouw uurloon? Het is vast meer dan die 15 euro per uur voor de schoonmaker, of het geld dat het kost om de boodschappen te laten bezorgen. Voor ons levert het in elk geval alleen maar geld op. En een heleboel rust, en dat is eigenlijk onbetaalbaar.

Nu en in de toekomst

En niet alleen nu heb je meer geld, hè. Later, als je met pensioen bent, heb je ook meer geld als je nú gaat werken. En dat is ook niet verkeerd.

Je moet je werk wel leuk vinden

Enige is dat je je werk wel leuk moet vinden. Maar dat is sowieso belangrijk denk ik. Of je nou 10 uur, of 40 uur werkt. Dat is stap 1 dus: doe iets wat je leuk vindt. Is dat op de kinderen passen? Prima. Maar als je stapelgek van ze wordt denk ik dat het tijd is om een leuke baan te zoeken. Dat is beter voor jou, maar ook voor je kinderen.