“Hoe gaat het met je?” – Ik snap dat mensen het vragen. Ik geef niet graag antwoord. Ik hou niet van klagen. Op papier ben ik een ernstig zieke alleenstaande moeder*, die vijf dagen in de week voor haar 5-jarige en 2-jarige met Downsyndroom zorgt, op de levertransplantatielijst staat, maar…
Ruim drie jaar geleden begon ik mijn blog. Gewoon voor het leuk, omdat ik graag andere mamablogs las en tegen dezelfde dingen aanliep als alle andere moeders. Ik wilde mijn ervaringen delen, net als al die andere mamablogsters. Daar komt ook de naam van mijn blog vandaan, ‘alwéér een nieuwe…
Waarom moet mij dit overkomen? – Stel jij jezelf deze vraag weleens? Begrijpelijk, heel veel mensen doen het. Het is volgens mij alleen een compleet nutteloze vraag. De vraag stellen lost niks op. Het antwoord vinden is onmogelijk. En zelfs als je het antwoord zou krijgen, hoe zou het je…
Ik doe nog maar drie kwart van de was. Afhankelijk van je eigen standpunt over taakverdeling in het huishouden klinkt dit misschien vrij resoluut, of juist supersoft. Mij klinkt het supersoft in de oren, maar eigenlijk voelt het als een best heftige beslissing. Gek toch? Vroeger (voor er kinderen waren)…
Het is dé vraag die me het meeste bezighoudt, sinds we Antonies diagnose Down te horen hebben gekregen. Hoe ver zal hij komen later? Zal hij gewoon kunnen lopen? En praten? En zal hij wel zindelijk worden? Zal hij zelfstandig kunnen wonen later? Wordt hij misschien één van die Downies…