Wat ik doe als mijn dreumes “NEE!” zegt

Wat ik doe als mijn dreumes “NEE!” zegt – Het is enorm cliché, maar Jim zit duidelijk in de ‘ik ben bijna twee en ik zeg nee’ fase. Vooral tegen mij heeft hij geen moeite om nee te zeggen en dingen te weigeren. Ik weet dat het een fase is, dat helpt, maar soms…. Dit doe ik om niet gek te worden.

Wat ik doe als mijn dreumes “NEE!” zegt

1. Lachen

Want het is echt heel grappig eigenlijk. Zeg ik nietsvermoedend tegen hem tijdens het luier verschonen: “Ok, billen omhoog. Luier eronder.” so far so good, maar dan: “Billen naar beneden.” “NEE”. En dan ligt hij daar, met zijn blote billen, benen omhoog en weigert hij ze naar beneden te doen. Hou dan maar eens je lachen in.

2. Wachten

Hij houdt het echt niet oneindig lang vol, dat benen omhoog houden. Langer dan ik hoor, dat zeker. Hij moet echt geweldige buikspieren hebben, maar toch, na een paar minuten moet hij ze wel naar beneden doen.

3. Een reden noemen om het wel te doen

Jim wil lang niet altijd uit bed komen. Heerlijk natuurlijk, in het weekend, maar dan weigert hij toevallig nooit. Doordeweeks, als hij naar de dagopvang gaat of naar opa en oma, moet hij toch echt uiterlijk om halfnegen uit bed. Ik probeer hem dan, voor zo goed als dat gaat, te verleiden om het toch te doen. “Ga je mee? Papa is beneden!” “Nee.” “Vandaag ga je gezellig naar de juffies. Ga je leuk spelen met je vriendjes en vriendinnetjes!” “Nee.” “Maar wat als oma dan straks hier is? Dan kan je niet mee in de auto? Wil je niet met opa en oma mee naar de kinderboerderij?” “Nee.” Je hebt het vast al door. Dit werkt meestal niet zo goed.

4. Onderhandelen

Ik heb in mijn hoofd zit dat dit eigenlijk een hele slechte opvoedmethode is, maar hij werkt vaak wel. Vooral onder het eten, als Jim weigert om iets te proeven. We geven hem dan bijvoorbeeld een paar kleine stukjes vlees naast zijn groente. Die eet hij dan meteen op, maar weigert zijn groente ook maar te proeven. En dan zeggen we: “Als je eerst wat van de groente probeert en eet, krijg je daarna meer vlees.” Het voelt fout, maar het werkt zó goed!!

5. Aanspreken op zijn eergevoel

Dit werkt ook niet altijd, maar wel vaak. Als hij weigert om zelf de trap op te klimmen bijvoorbeeld. “Oh Jim kan je de trap niet zelf opklimmen? Moet mama je maar dragen dan, als je het niet zelf kunt?” En dan ben ik blij als hij het antwoord “Nee” geeft en zelf gaat klimmen.

6. Laten kiezen tussen twee opties

Soms werkt dit. Moet je wel twee goeie opties hebben om aan te bieden. Het liefste wil Jim bijvoorbeeld de tv aan, Ipad aan én ook nog heen en weer lopen terwijl hij met zijn speelgoed speelt. Dat vinden wij niet zo’n goed idee. Hij mag daarom kiezen: Of televisiekijken en de Ipad gaat weg, of op de bank zitten en Ipad kijken en de televisie gaat uit. En het speelgoed noemen we niet, want we willen de keus niet al te ingewikkeld maken. Meestal blijft hij nog een paar keer nee zeggen, maar we blijven de twee keuzes noemen. Net zo lang tot hij begrijpt dat we echt niet opgeven en hij maar beter iets kan kiezen.

7. Negeren

Soms, als bovenstaande punten niet werken en er echt iets moet gebeuren, moet ik Jims wensen wel negeren. Als we een rondje aan het lopen zijn, en hij op zijn driewieler zit bijvoorbeeld. Soms wil hij dan, op het verste punt, ineens niet meer verder. Kan ik onderhandelen en opvoeden wat ik wil, maar nee hij gaat niet verder op de driewieler. Hij wil lopen. En nee, geen handje vast. Nou het is heel simpel, dat doe ik niet. Er zit niet voor niets een riempje op die driewieler en een handvat. Ik zet hem lekker vast en dan duw ik hem wel naar huis. En als hij dan met de tenen van zijn nieuwe schoenen over straat gaat slepen, uit protest, doe ik die lekker uit. Mag hij lekker met zijn sokkenvoetjes over de ruwe tegels slepen. Houdt hij er snel genoeg mee op!

8. Ok, dan niet

Laatst wilde Jim absoluut niks eten ’s avonds. We aten niks bijzonders, iets dat hij gewoon lekker vindt, maar hij wilde niet eens proeven. Hij hield zijn mond stijf dicht. Toen het langer dan een kwartier duurde heb ik het toen maar opgegeven. In de tijd daarna tot hij naar bed moest heb ik zeker vijf keer gevraagd of hij toen al wel honger had, maar het antwoord was steeds: “Nee.” Nou ja, dan niet. Hij eet gewoonlijk zo veel, ik denk dat hij best een keertje zonder kan. Ik heb hem zonder protest naar bed gebracht en hij is gewoon gaan slapen. En de volgende dag wilde hij ouderwets weer eens niet uit bed komen. Dus hij had ook geen razende honger blijkbaar…

 

Beetje herkenbaar dit? Wat doe jij als je kind weigert en nee blijft zeggen?

 

 

Leuk? Misschien vind je deze artikelen ook interessant om te lezen:

• 7 dingen over baby’s die ik niet bedacht had voor ik er aan begon
• 10 dingen over borstvoeding die ik niet bedacht had voor ik er aan begon
• Moet ik me schamen als moeder…
• Zullen we even relaxed doen over borstvoeding?
• Wat denkt papa nou over die borstvoeding?
• Dingen waar ik me als moeder dus niet schuldig over voel