10 weken zwanger – de termijnecho

Bij veel verloskundigen krijg je rond tien weken zwangerschap je eerste echo. Deze echo dient om de exacte duur van je zwangerschap vast te stellen. De termijnecho vindt bij voorkeur plaats rond de tiende zwangerschapsweek, maar is nauwkeurig tot twaalf weken zwangerschap en kan al zo vroeg als met acht weken gedaan worden. Nadeel van een echo voor de tiende week is, vind ik dan, dat die inwendig moet gebeuren. Persoonlijk wacht ik dan liever twee weekjes langer. Er gaat nog genoeg inwendig gebeuren tijdens die zwangerschap. En bovendien doen ze bij de praktijk waar ik loop niet anders.

Bron: shutterstock

Onze termijnecho

Onze termijnecho was ingepland toen ik tien weken en drie dagen zwanger was. Berekend op de eerste dag van mijn laatste menstruatie. De exacte duur van mijn zwangerschap zouden we tijdens de echo horen. Jim was tijdens de afspraak bij opa en oma, want het leek ons geen fijn idee dat er iets mis kon zijn, en hij er dan bij was.

De intake

Voor de echo kregen we eerst nog een kort intakegesprek met de echoscopiste/verloskundige die de echo zou doen. Weer de datum van mijn laatste menstruatie, de datum van de positieve ovulatietest, datum positieve zwangerschapstest, hoe de vorige zwangerschap was verlopen, de hypospadie van Jim, en mijn aandoeningen.

Geen vertrouwen in de positieve ovulatietest

Opvallend vond ik dat de echoscopiste totaal geen vertrouwen had in de datum van de positieve ovulatietest. Ik zou zelf zeggen dat die datum de datum van bevruchting het beste zou aangeven, misschien met een dagje ernaast. Maar zij hechtte meer waarde aan het feit dat wij pas na drie werken overtijd een positieve zwangerschapstest hadden. “Oh, dus het zou ook kunnen dat je pas zeven weken zwanger bent?” vraagt ze. “Nou theoretisch zou dat kunnen ja, maar dat denk ik niet hoor…”  antwoord ik. En er achteraan denk ik iets van: “Aangezien je toch seks moet hebben om zwanger te worden lijkt me dat dus écht niet…”

Alle aandoeningen

En dan alle aandoeningen, dat is best een lijstje. De hypospadie van Jim, die helemaal hersteld is en niemand meer wat van ziet. Mijn niercystes die vorige keer ook al bekend waren. Dan mijn sterk vergrote lever, waardoor er een grote bobbel in mijn bovenbuik en rechterflank zit. En, last but not least, de uterus bicornis die toevallig aan het licht is gekomen tijdens de CT-scans die ik voor mijn lever kreeg. Die laatste aandoening kan (ernstige) complicaties opleveren bij het zwanger worden, tijdens de zwangerschap en bevalling, maar aangezien die niet zijn opgetreden tijdens mijn zwangerschap van Jim is het onwaarschijnlijk dat ik daar in de toekomst last van zal krijgen.

Kortom, vier genetische slash erfelijke aandoeningen, die allemaal géén problemen opleveren, maar er toch zijn. En daarom moet je ze wel melden, en val je medisch gezien dus meteen in het risicogeval hokje…

De echo

De eerste echo is superspannend natuurlijk. Het is mogelijk dat er iets mis is gegaan en de foetus niet meer leeft, maar dat je lichaam hem nog niet heeft afgestoten. Als dat zo is, is dit het moment dat dat aan het licht komt. Gelukkig zien we meteen een bewegende blop. Dat zit wel goed dus. De lengte van de blop wordt opgemeten en wat blijkt? Ik ben precies 10+3. We hadden het goed onthouden dus, die datum van de ovulatietest. Verder is er niet veel te zien. Als er iets mis is wordt dat later pas zichtbaar, bij de 20-weken echo.

Nabespreking

Er is dan ook niet veel na te bespreken. We hebben het nog wel even over mijn grootste zorg, bevallen bij de verloskundige of de gynaecoloog. Deze verloskundige neigt naar gynaecoloog, omdat mijn bovenbuik toch wel erg groot is en het daardoor waarschijnlijk moeilijk wordt om met uitwendig fysiek onderzoek de groei van het kindje in de gaten te houden. Dat lijkt mij ook, maar ik hoop stiekem dat er een andere oplossing gevonden kan worden, want om daarom nou een fijne thuisbevalling mis te lopen… zou ik heel jammer vinden.

Positief denken

Ik besluit in mijn hoofd dat het allemaal positief was, en dat ik me geen zorgen ga maken. Ondanks de onzekerheid voor mogelijke afwijkingen, en al helemaal niet of ik nou naar de verloskundige of gynaecoloog. We zijn zwanger, tien weken al, er was niks afwijkends te zien op de termijnecho, en het gaat állemaal helemaal normaal verlopen en helemaal goed komen!!

Vond jij de eerste echo ook zo spannend?