Zwangerschapsupdate week 33 & 34

Er is weer veel gebeurd deze twee weken! Weer veel ziekenhuisafspraken, al gaat het gelukkig heel goed met mij en de baby. Ze waren allemaal voor de zekerheid.

Heerlijke warme weer

Deze weken begonnen met heerlijk warm weer. Ik vond het tenminste genieten! Gelukkig heb ik (nog) helemaal geen last van vocht vasthouden of iets dergelijks, en voel ik me net zo goed in de warmte als ik me zou voelen als ik niet zwanger zou zijn.

Buikfoto (met peuter)

Maandag had ik een afspraak in het ziekenhuis voor een echo en daarna een consult bij de klinisch verloskundige. Het was echt superwarm, en ik had geen zin om meer kleren dan een kort broekje en hemdje aan te doen. Rogier en Jim gingen gezellig mee, met de auto, dus dat was geen probleem. Voor we weg gingen probeerden we nog even een leuke buikfoto te maken. Jim vond dat hij het middelpunt van de aandacht was, en dat leverde deze leuke serie op.

Foute echo?

Tijdens de echo bleek dat onze baby een beetje vervelend aan het doen was. Hij lag op zo’n manier dat de echoscopiste bijna geen metingen kon doen. De groei kon ze wel makkelijk meten, maar de navelstreng en de doorbloeding in de hersenen lukte voor geen meter. Toen kreeg hij ook nog eens de hik… uiteindelijk leek het nog wel te lukken, maar tijdens het consult bleek toch dat er iets fout gegaan was. De doorbloeding leek namelijk heel slecht. Iets dat ze alleen maar konden verklaren door een meetfoutje, want de groei was helemaal goed. Voor de zekerheid moest ik dus toch maar weer aan de CTG. Die was weer helemaal goed, en mijn bloeddruk ook, dus daarna mocht ik weer gewoon naar huis. Rogier en vooral Jim konden hier niet op wachten, die waren al naar huis met de auto. Ik mocht daarom in mijn eentje, in mijn skimpy outfit met de bus naar huis… 😛

Volgende dag weer naar het ziekenhuis

En de volgende dag mocht ik weer terugkomen voor een nieuwe poging bij de echo. Ook deze keer werkte de baby niet mee, maar uiteindelijk kwam er een mooie meting uit. Helaas was mijn bloeddruk die dag juist weer te hoog… dus mocht ik weer plassen, prikken en aan de CTG. Wéér alles goed, volgens mij heb ik gewoon een beetje gekke bloedvaten. ?

En nog een keer

Weer voor de zekerheid, moest ik na het weekend terugkomen. Deze keer was mijn bloeddruk juist weer mooi laag, en de CTG liet een superactieve baby zien. Tijdens de CTG is hij zo’n drie keer van stuit naar dwarsligging gegaan volgens mij. Omdat dit allemaal zo mooi was hoef ik wel acht dagen niet te komen!!!

Inleiden met 37 weken?!

’s Avonds belde mijn eigen verloskundige om te vragen hoe het ging. Ik uitgelegd dat alles goed ging, alleen die gekke bloeddruk die op en neer gaat. Ze vroeg of ze het in het ziekenhuis al gehad hadden over inleiden met 37 weken? Eh, nee, hoezo…? Ik schrok er een beetje van, en heb meteen het protocol opgezocht bij de knov. En de bijbehorende studie gelezen. Bij een hoge bloeddruk wordt tegenwoordig geadviseerd om in te leiden met 37 weken. Het is een advies, dat betekent dat je dit als zwangere wel of niet kunt doen. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar voorlopig zie ik meer in afwachten. Die 37 weken is echter nog twee weken weg, dus ik kan nog van gedachten veranderen.

Kwaaltjes of bijwerkingen?

Ik heb eigenlijk nog steeds weinig zwangerschapskwaaltjes. Ja, die hoge bloeddruk natuurlijk, maar daar voel je niks van. En mijn gewicht valt ook nog wel mee volgens mij, 83 kg. Volgens mijn schoonmoeder zie je van de achterkant zelfs bijna niet dat ik zwanger ben, haha. De enige kwaaltjes die ik heb zijn sloomheid/moeheid en stramme vingers. Dat kan door zwangerschap komen, maar het zijn ook veel voorkomende bijwerkingen bij de medicijnen tegen hoge bloeddruk. Vooral de stramme vingers vind ik vervelend, maar ik zal het maar moeten lijden, want een hoge bloeddruk is slecht voor het kindje. En als dat het ergste is waar ik last van heb mag ik echt niet klagen!

Wat meer tijd voor ‘mezelf’

Jim is nu drie à vier dagen in de week bij opvang. Dat geeft mij wat meer tijd voor mezelf. In theorie om tot rust te komen natuurlijk, maar in de praktijk gebruik ik die dagen om te poetsen en de babykamer af te maken. Of om eindelijk eens heerlijk rustig in mijn eentje boodschappen te doen! Echt zo’n verschil met mijn vorige zwangerschap! Toen heb ik alles juist laten vervuilen en hadden we niet eens een babykamer om in orde te maken.

Babykamer bijna af!

De babykamer is echt bijna af nu. Het wiegje staat, al gaan we dat verplaatsten naar onze slaapkamer straks. Ook de commode staat er en de kledingkast. Plus een superlekkere relax stoel, voor nachtbraken. De muren laten we nog even wit, we willen eerst even kijken welke kleur er bij deze nieuwe jongen zal passen.

Lichte stress: baby ligt nog in stuit

Ik ben dus heeeeeeeel relaxed, al is er één ding waar ik me best zorgen over begin te maken. Die baby ligt nog in stuit, en soms zelfs in dwarsligging. Jim lag al vanaf week 28 met zijn hoofd naar beneden, dus ik snap niet waarom deze dat niet gewoon doet! Hij beweegt echt superveel, maar zijn hoofd blijft boven of ter hoogte van mijn navel. Op het moment dat dit blogje online komt ben ik 35 weken zwanger, en eerlijk gezegd heb ik er een hard hoofd in dat ie nog uit zichzelf gaat draaien. Als hij echt in stuit blijft liggen gaan we zeker een uitwendige versie proberen. Bij de tweede zwangerschap schijnt er een kans van 50% te zijn dat het lukt. En als het niet lukt wil ik zelfs wel proberen om een gewone vaginale bevalling met stuitligging te doen. Ik moet echt niet denken aan een keizersnede! De kans op complicaties door mijn leveraandoening, en toekomstige complicaties bij volgende operaties, moet er niet aan denken…

 

Kortom, het gaat prima. Al mag ik nog steeds gezellig één à twee keer per week naar het ziekenhuis voor een uitgebreide controle. Hoe voelde jij je zo aan het einde van de zwangerschap?

 

 

 

Lees hier de vorige zwangerschapsupdate: 31 & 32 weken zwanger