Yesssss, ik mag weer aan het werk

Ik ben dus weer aan het werk. Je merkte misschien al dat het wat stiller was op mijn blog. De laatste weken van mijn verlof en de eerste die ik weer aan het werk was heb ik wat rustiger aan gedaan. Nog even genieten van baby Antonie, en daarna weer rustig wennen aan werken.

Verademing

Ik weet dat je als moeder eigenlijk op hoort te zien tegen weer aan het werk gaan. Na de geboorte van Jim had ik dat ook zeker. Ik zag ontzettend op tegen de drukte, het kolven, en het missen van mijn baby. Maar deze keer had ik er stiekem hartstikke zin in. Niet dat ik mijn lieve baby niet mis tijdens mijn werk hoor, maar ik ben wel ontzettend blij dat ik eventjes niet vastzit aan die elke drie uur voeden. Zeker omdat Antonie nog een half uur tot drie kwartier bezig is per voeding. En het huishouden kan ik missen als kiespijn.

Ja, het is druk

Het is inderdaad wel druk. Met één kind vond ik dat al, en met twee is het natuurlijk erger. Plus het feit dat een baby gewoon minder kan dan een peuter, en dus meer tijd kost. We kunnen niet meer op de fiets naar de kinderopvang, zolang Antonie niet kan zitten. Ook moet ik Antonie gewoon voeden ’s morgens, of ik nou werk of niet, dus moet ik minstens een half uur eerder opstaan. In elk geval zolang ik borstvoeding geef. En voor de opa’s en oma’s wordt het ook drukker.

Dichtgetimmerd schema

Rogier en ik hebben een strak schema gemaakt om te erge stress te voorkomen. Het zit behoorlijk dichtgetimmerd, maar volgens mij is het best goed te doen.

• Maandag werk ik, en is Rogier vrij. Ik kan vroeg beginnen, misschien ook nog iets aan mijn blog doen tijdens de reis er naartoe (dit schrijf ik bijvoorbeeld in de bus). Mijn ouders passen op Jim en zijn neefje. Antonie erbij vinden ze wat veel, dus dat doet Rogier. Ook kan hij misschien wat boodschappen doen en koken.
• Dinsdag zijn Rogier en ik allebei vrij. Dat is dus een gezellig gezinsdagje. In principe plannen we niks op die dagen, zodat we leuke dingen kunnen doen. Naar het zwembad, naar het bos, winkelen. Helaas hebben we echter ook vaak medische dingen, en die plannen we ook vandaag.
• Woensdag gaan Antonie en Jim naar het kinderdagverblijf. Ik breng ze weg, en zorg dat ik er om half acht ben. Dan haal ik het net om om negen uur op mijn werk te zijn, dus ben ik pas halfzeven ’s avonds weer thuis. Rogier begint dan juist vroeg, dus kan de kids ophalen en koken.
• Donderdag passen de ouders van Rogier op Antonie en Jim. Rogier gaat weer vroeg de deur uit, ik laat.
• Vrijdag keren we het om. Antonie en Jim gaan naar de kinderopvang, maar Rogier brengt ze weg. Hij is dan overdag thuis, en gaat pas eind van de middag aan het werk. Ik haal de kids op, kook en breng ze naar bed, want Rogier is pas rond middernacht thuis.
• Zaterdag ben ik vrij, Rogier werkt een late dienst. We kunnen dus wel redelijk relaxed met zijn allen ontbijten.
• Zondag zijn we weer allemaal vrij, en hebben we een gezellig gezinsdagje.

Volgens mij hebben we het redelijk geregeld. We werken allebei vier dagen, allebei twee keer vroeg en twee keer laat. We brengen en halen de kinderen allebei één keer op. We hebben allebei twee gezinsdagen en één eigen papa-/mamadag. De opa’s en oma’s hebben ook elke een eigen dag, en Antonie en Jim hoeven slechts twee dagen per week naar het kinderdagverblijf. Hartstikke eerlijk toch, allemaal?

Huishouden

Het huishouden is wel een dingetje. Dat moet er ook nog bij. Ik ben er überhaupt geen ster in, we hebben ook gewoon een schoonmaakster bijvoorbeeld, maar er is nog genoeg te doen. Heel veel was, koken, dagelijkse schoonmaakklusjes… Ik hoop dat we die zonder al te veel ruzie op een eerlijke manier kunnen verdelen. Wordt misschien wel een uitdaging. ?

Kolven is nog steeds niet mijn hobby

Ik wil graag borstvoeding blijven geven, en dat betekent kolven. Het is nog steeds niet mijn hobby, maar ik zie er niet zo tegenop als bij Jim. Omdat ik in Antonies eerste maand fulltime gekolfd heb, heb ik een superroutine gekregen. Bovendien gaat het kolven nu sneller dan live voeden, dat is ook best een motivatie. Gedurende mijn werkdag krijgt Antonie drie voedingen. Als ik die live zou geven zou dat neerkomen op 1,5 tot 2,25 uur. Als ik werk krijgt hij in plaats daarvan drie flesjes van 150-180 ml. Daar hoef ik slechts twee keer voor te kolven, en dat duurt in totaal een klein uurtje. Best fijn, die tijds-‘winst’. En als ik dan thuis ben en Antonie gemist heb kan ik juist weer wat meer genieten van de fijne borstvoedingsmomentjes. (Ook als ze drie kwartier of nog langer duren.)

Spannend…

Ik ben nu een weekje aan het werk. Tot nu toe gaat het prima, maar ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan als het nieuwe ervan af is. Nu ga ik nog vroeg naar bed, zodat ik makkelijker uit bed kom de volgende dag. Ik weet niet hoelang ik dat volhou. En als de moeheid zich eenmaal opstapelt… dan zal het heel wat zwaarder worden ben ik bang.

En wat gaat er gebeuren met mijn blog?

Mijn blog is mijn hobby. Ik zal er dus echt niet mee stoppen. Ik heb het echter best druk, dus ik weet niet hoe vaak ik een artikel zal publiceren. Ik hoop toch echt één, misschien wel per week te halen. Inspiratie genoeg. Ik wil immers van alles over Jim en Antonie vertellen! Alleen dat tijdsdingetje hè. ?

 

Hoe hou jij het vol, werken en een gezin hebben?