Vandaag weer eens een gastblog over borstvoeding. Dit heerlijke positieve verhaal komt van Niki. Ik hou er van om dit soort positieve ervaringen met borstvoeding te promoten. Het kan hoor, mensen! Ben je benieuwd hoe het gaat met Niki ofwil je meer positieve verhalen over het moederschap? Neem dan eens een kijkje op haar blog: Mama Kiekie.

Nikis positieve ervaring met borstvoeding

Ons borstvoedingsverhaal is een mooi en positief verhaal, daarom wil ik het graag met anderen delen omdat je soms echt horrorverhalen te horen krijgt als (zwangere) vrouw of kersverse mama. Borstvoeding kan ook gewoon goed lopen en fijn zijn!

Het plan

Voor de bevalling was mijn plan minstens zes maanden enkel borstvoeding geven omdat ik wist dat het risico op allergieën dan vermindert. Over langer voeden had ik eigenlijk niet eens nagedacht. Ik kende niemand die het deed en had eigenlijk nog nooit een peuter of kleuter aan de borst gezien. Om vol vertrouwen aan dit nieuwe avontuur te kunnen beginnen had ik mijn kennis al wat verruimd via het internet en La Leche League foldertjes. Heel leerrijk vond ik filmpjes waarop je kan zien hoe een baby juist aanhapt en met verschillende houdingen om je kleintje aan te leggen. In mijn omgeving deden vooral negatieve verhalen de ronde over te weinig melk, tepelkloven en reflux. Ik liet het me niet ontmoedigen,  mijn plan was het zelf ervaren en de natuur zijn gang laten gaan.

Een goede start

Na een vlotte bevalling kon ik eindelijk mijn dochtertje in de armen sluiten. Ze keek me aan met een wakkere blik en ze had ook al een plan: die tepel zoeken en moedermelk drinken! Ze hapte in het rond, vond mijn tepel en probeerde de eerste keer te drinken. Wat een mooi moment! Het lukte nog niet zo goed om een toeschietreflex op te wekken, maar ze bleef dapper proberen! Met succes! De hele avond en nacht wou ze zoveel mogelijk aan de borst. De dag er na was ze zo moe dat ze uren aan een stuk sliep. Niet erg want ze had haar voorraadje al binnen. Af en toe kwam er een verpleegster of vroedvrouw kijken of het aanleggen lukte maar lang blijven deden ze niet. Ze zagen dat het goed was. De tweede dag na haar geboorte kwam de melkproductie helemaal op gang. Ik voelde me even Pamela Anderson, wat een verschil met mijn eerder bescheiden borstjes. Eenmaal thuis bleef het ook goed gaan.  Julia was snel terug op haar geboortegewicht. Ze dronk gretig, liefst zo lang en zo vaak mogelijk. Voorstanders van de klassieke methode vertelden me dat je om de drie uur de borst moet geven. Mijn dochter dacht daar wel anders over. Zelden zat er drie uur tussen twee voedingen. Gelukkig wist ik door op voorhand informatie op te zoeken dat je best gewoon voedt op vraag.

De draagdoek

Ik zat echt op een roze wolk maar toch was het soms ook lastig. Hoewel ik nooit tepelkloven kreeg waren mijn tepels toch wel eens pijnlijk en gevoelig en aan die lekkende borsten moest ik toch ook wennen. Even een douche nemen of zelfs maar naar het toilet kunnen gaan zonder baby op de arm was soms onmogelijk. Gelukkig ontdekte ik de draagdoek! Voor het eerst in weken had ik mijn handen vrij.

Voeden in het openbaar

Een drempel die ik ook echt moest overwinnen was voeden in het openbaar. Binnen blijven zag ik niet zitten, maar ik was bang voor blikken en reacties van andere mensen. Ook al voelde het vreemd aan om mijn borsten zomaar te ontbloten, als Julia aangaf honger te hebben kon de wereld rondom mij even ontploffen. Ik wende er gauw aan en gaf overal borstvoeding, op de tram, in het park, op restaurant. De blikken waren er soms wel, niet altijd negatief maar vaak eerder nieuwsgierig, maar de negatieve reacties bleven uit. Meestal toch.

Samen slapen

Wat ik op voorhand ook niet plande was samen slapen. Het gebeurde gewoon. In het ziekenhuis zei de vroedvrouw dat ik Julia best gewoon naast me zou leggen. Ze zou zo gemakkelijker kunnen drinken en het zou voor mij minder vermoeiend zijn. Ik volgde haar advies en ook thuis ging ik er mee door. Het was zomer en lekker warm buiten, ik sliep in bloot bovenlijf en als Julia dorst had kwam ze gewoon iets dichter bij en legde ze zichzelf aan. Ik werd er nauwelijks wakker van en ook zei sliep er gewoon door. De eerste 6 maanden heeft ze geen enkele nacht geweend en ook nu 2 jaar verder kunnen we de slapeloze nachten op 1 hand tellen.

Weer aan het werk

Na zes maanden werd het tijd voor de eerste hapjes en papjes. We combineerde de rapley methode met papjes en hoewel het na enkele weken wel begon te lukken bleef de borst haar eerste keuze en voornaamste levensbron. Toen ze 7 maanden werd was het voor mij tijd om terug aan de slag te gaan. Samen pendelden we naar het werk en het kinderdagverblijf in het aanpalende gebouw. Te voet en met de trein in de draagdoek.  De schrik voor lekkende en pijnlijke borsten zat er wel in want acht uur, zolang had er nog nooit tussen twee voedingen gezeten. Ik wist dat het niet mogelijk zou zijn om te kolven, hoewel ik er toch altijd eentje bij had voor noodgevallen. Uiteindelijk ging het  verbazingwekkend goed zolang ik niet te veel aan haar dacht hielden mijn borsten zich gedeisd. Tegen het einde van de dag stond de druk er wel op en de opluchting was voor ons beide groot als ze in de draagdoek kroop en begon te drinken op weg naar het station.

Zwanger worden

Zonder problemen bleef ze voeding op vraag krijgen. Toen ze 18 maanden werd en ik nog steeds niet ongesteld werd ging ik toch eens op controle want de wens naar een tweede kleintje was er wel. Het verdict van de gynaecoloog was duidelijk, je eierstokken zijn in een diepe winterslaap en als je ze wil wekken zit er niets anders op dan de borstvoeding verminderen of zelfs stoppen. We bouwden af naar een voeding ‘s morgens en één s ‘avonds. Mijn regels kwamen na een tijdje terug en of het aan de hormonale veranderingen lag weet ik niet maar Julia verloor haar interesse in de borst en mijn melkproductie daalde. Een tutje of flesje melk vond ze plots veel interessanter. Uiteindelijk werd ik zwanger, ondertussen vijf maanden ver, en wonder boven wonder is Julia, ondertussen tweeënhalf terug aan de borst! Ik had het nooit durven hopen hoewel het me zo een mooi idee lijkt maar deze zomer wordt het tandemmen dus. Dan hebben zij en haar broertje toch al één gedeelde interesse!

Leuk om te lezen? Lees meer voedingsverhalen, andere gastblogs, over borstvoeding of babyvoeding. Misschien lijkt het jou wel leuk om een gastblog te schrijven?