Mijn eigen borstvoedingsverhaal – deel 1

Normaalgesproken verschijnt op dinsdag een gastblog van een andere nieuwe moeder, over haar persoonlijke ervaring met borstvoeding en/of flesvoeding. Helaas ben ik op het moment door de voorraad heen, al hebben wel een aantal dames gemaild dat ze graag hun verhaal zouden willen delen in een gastblog. Ik doe niet aan deadlines, dus zij mogen lekker hun tijd nemen. Die komen wel wanneer er tijd en inspiratie is. Volgende week lukt het waarschijnlijk wel weer!

Omdat ik toch een borstvoedingsverhaal online wilde zetten leek het me leuk om mijn eigen ervaring eens goed op te schrijven. Ik heb al vaak geschreven over borstvoeding, maar mijn hele ervaring heb ik nooit gedeeld volgens mij. Bekijk vandaag trouwens eens de foto van de dag op borstvoeding.com, raad eens wie dat zijn? 🙂

Vroeger was ik tegen

Toen ik jong was hoorde ik eigenlijk alleen negatieve verhalen over borstvoeding. Pijnlijk, lukt niet, schuldgevoelens, helaas waren de moeders in mijn omgeving niet zo te spreken over hun borstvoedingservaringen. Ik wist daarom lange tijd zeker dat ik géén borstvoeding zou geven. Alleen maar gedoe, flesvoeding is net zo goed.

Het eerste positieve verhaal dat ik hoorde was van de moeder van mijn eerste echte vriendje. Zij had haar eerste twee dochters borstvoeding gegeven. Dat ging allemaal prima, alleen had ze er wel genoeg van op een gegeven moment. In elk geval had ze geen nare verhalen over pijn en niet lukken.

Toen ging ik studeren

Zij was ook degene die me op het idee bracht om voeding en diëtetiek te gaan studeren. Ze zag wel hoe geïnteresseerd ik was in gezonde voeding (en toen ook nog zo veel mogelijk afvallen). Tijdens die studie heb ik veel geleerd, maar de twee grote dingen waar ik anders naar ben gaan kijken zijn afvallen en borstvoeding. Ik kwam er achter dat heel dun zijn en zo min mogelijk vet eten helemaal niet gezond zijn. En ook leerde ik dat kunstvoeding tegenwoordig echt heel goed is, maar nog steeds niet zo goed als borstvoeding. Bovendien is borstvoeding veel beter voor de moeder, omdat het helpt bij het kwijtraken van de zwangerschapskilo’s en het opgeslagen verzadigde vet. Vrouwen die (lang) borstvoeding hebben gegeven lopen later minder risico op hart- en vaatziekten en borstkanker.

Hierdoor ging ik anders tegen borstvoeding aankijken. Ik zag het niet meer als opoffering voor de moeder, maar als kans voor de moeder gezonder te worden. Natuurlijk moet het wel lukken, die borstvoeding, en moet het geen pijn doen en moet je het niet vervelend vinden om te doen. Maar ik wist zeker dat ik het in elk geval wilde proberen wanneer ik moeder werd.

Eindelijk zwanger

Spoel tien jaar vooruit, toen het eindelijk zo ver was dat ik zwanger was. Ik was aangenaam verrast dat mijn verloskundigen me niet pushten om borstvoeding te geven. Ze vroegen gewoon netjes: “Ben je van plan borstvoeding te geven?” en gaven folders en boekjes die ik ‘mocht’ lezen, het hoefde niet. Ik wist al zeker dat ik het wilde proberen natuurlijk, dus ik heb alles meteen gelezen. Ook maakte ik een plan in mijn hoofd, omdat ik toch nog een beetje bang was door de verhalen over pijn, stuwing en mislukken. In de eerste week zoveel mogelijk aanleggen (tegen stuwing en voor de productie), een kolf huren (voor het geval dat), en een pak kunstvoeding in de kast (ook voor het geval dat).

De kraamweek

Na een thuisbevalling die goed te doen was legde de kraamverzorgster Jim bij me aan. Zo snel na de bevalling schijnen baby’s altijd goed aan te happen en te drinken, gelukkig deed Jim dat ook. Ik dacht nog: “Dat valt mee, gaat heel gemakkelijk!”, maar helaas verleerde Jim het aanleggen meteen. Bovendien wilde hij de hele eerste dag slapen. Logisch natuurlijk, maar ‘in de boekjes staat’, en ‘de kraamverzorgster zegt’ dat een pasgeborene minstens iedere drie uur aangelegd moet worden en dan wakker gehouden moet worden zodat hij goed drinkt en de borstvoeding goed op gang komt.

Dat deden we dus, en dat was echt het ergste van het hele borstvoedingsverhaal. Je bent als kersverse moeder bang dat je baby te veel afvalt, want dan móet je bij gaan voeden. Ook ben je bang dat je stuwing krijgt als je je baby niet genoeg aanlegt. Die baby is alleen zo moe (dat was Jim tenminste) dat hij no way aanhapt en als het dan eindelijk gelukt is lekker in slaap valt na een paar minuten…

Achteraf denk ik: “Had dat nou zo gemoeten die eerste dag?” Ik denk het niet eigenlijk… Zouden we dit niet net zo goed de tweede dag hebben kunnen doen? Ik weet het niet, maar mijn gevoel zegt van wel. Dit staat er op borstvoeding.com, en daardoor denk ik dat ik het een eventuele volgende keer was rustiger aan zal doen:

Raak niet in paniek als de baby de borst niet meteen wil! Er is bijna nooit enige haast, zeker niet bij voldragen baby’s. Een van de meest schadelijke acties met betrekking tot het voeden van de pasgeborene is het bizarre idee geweest dat baby’s iedere drie uur moeten drinken.

Dit aanleg en wakker maak gedoe was nog te doen toen de kwaamverzorgster er was, maar ’s nachts helemaal niet dus. Jim wilde écht niet wakker worden en ik dacht dus dat dit wel moest. Als hij dan eindelijk wakker gemaakt was wilde hij niet aanhappen en lukte het dus niet eens om borstvoeding te geven. En wanneer ik er klaar mee was en het opgaf wilde hij alleen nog maar huilen en niet slapen… Deze eerste nacht maakte me dus heel onzeker, terwijl ik achteraf denk dat dat niet nodig was.

Zou het wel lukken?

Gelukkig, nog voor de kraamverzorgster er was lukte het om één voeding te geven en toen ze Jim woog bleek dat hij minder afgevallen was dan het maximum toegestane. Ondanks wat leek op liters meconium en uitgespuugd vruchtwater. Helaas was ik erg onzeker geworden over het aanleggen, dat ging voor geen meter en de kraamverzorgster moest hard werken om Jim aan te laten happen. We hebben Rogier álle hulpmiddelen laten halen: tepelhoedjes, druppelvangers, kolf, kunstvoeding etc, en de kraamverzorgster leerde me een ‘techniek’ aan van aanleggen die werkte voor Jim en mij.

Onze aanleg-‘techniek’ is als volgt: leg baby op de juiste plek, met zijn mond voor de tepel dus. Zorg dat zijn hoofdje recht tussen en boven zijn schouders zit, zonder dat hij zijn hoofd hoeft te draaien. Pak de tepelhof met twee vingers. Tot zo ver is het een normale aanlegtechniek toch? Nou bij mij zijn mijn tepels raar ofzo, heel slap, dus het is meer een kwestie van pak het vel met twee vingers vast. Zwaai dit voor de mond van de baby, zodat hij het ruikt, en zachtjes over de lipjes zodat hij het al een beetje proeft. Zodra hij zijn mondje ver opendoet, hang dat stuk vel er in.

Dat is wennen…

Na een paar dagen waren Jim en ik gewend hoe het moest. Als ik dat vel bij hem naar binnen propte zoog hij het naar binnen, waarna hij begon te drinken. Nog steeds doet hij dat, hij slubbert mijn tepel als het ware naar binnen. Toen het tijd was voor de kraamverzorgster om weg te gaan had ik alle vertrouwen dat het moet zou lukken. Wel moet ik toegeven dat het wennen was, de tijd die je met de borst bloot moet zitten (in de winter). Dat is niet mijn favoriete aspect van borstvoeding. Niet dat ik me ergens voor schaam hoor, maar het lijkt me toch fijner als ik acht keer per dag moet voeden en het zomer is… Ach, vesten en omslagdoeken besteld op Zalando en de verwarming maar eens wat hoger gezet. Goeie smoes toch?

Al met al duurde het denk ik wel een week of vijf voor ik echt gewend was. Inmiddels sliep Jim zo’n acht uur duur, dus toen was het echt prima te doen. Ik denk dat je jezelf echt wel één tot twee maanden moet gunnen om gewend te raken aan borstvoeding, het is echt zo iets nieuws. Als je het dan nóg niks vindt zou ik eens goed overwegen of het wel iets voor jou is. Het hoeft echt niet per se, er bestaat niet voor niets zuigelingenvoeding.

Ik heb weer lekker zitten lullen zie ik, 1300+ woorden… Ik raak er maar niet over uitgepraat, hè, die borstvoeding. Daarom heb ik maar besloten om dit als het ‘begin’ van mijn persoonlijke verhaal te zien. Hopelijk krijg ik snel weer wat leuke en mooie verhalen van andere mama’s binnen, maar anders ga ik af en toe weer lekker zelf verder met vertellen.

Leuk om te lezen? Lees meer voedingsverhalen, andere gastblogs, over borstvoeding of babyvoeding. Misschien lijkt het jou wel leuk om een gastblog te schrijven?