“Mannen zijn een kei geworden in uitstellen. Steeds vaker wachten ze tot hun vriendin of vrouw 35 of zelfs 40 is, met het krijgen van hun eerste kind. Blijkt uit nieuwe cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
In de jaren vijftig werd een kind na je 35ste het nakomertje genoemd, of zoals ze dat in België zo mooi noemen: het dessertkindje. Mannen die op oudere leeftijd pas hun eerste kind kregen waren er maar weinig, zo’n 7 procent. Dit aantal is de afgelopen decennia geëxplodeerd. In 2015 kreeg 29 procent van de 35-plus vaders hun eerste spruit, omgerekend bijna 12 duizend baby’s.”
Contents
Vrouwen wachten steeds langer met het eerste kind?
Dit las ik net in een artikel van het AD. Nou ja, eigenlijk niet. Overal waar hier man staat stond vrouw. In het nieuwe rapport van het CBS krijgen vrouwen namelijk wederom de “schuld”. Alsof zij de enigen zijn die de beslissing maken. Een kind krijgen doe je, over het algemeen nog steeds, met zijn tweeën. Dat betekent dat beide partners er achter moeten staan. De vrouw, maar ook de man.
Een kind krijgen doe je samen
Ik was 31 toen mijn vriend en ik samen besloten om te gaan proberen. Samen besloten we dat. Nou ja, mijn vriend koos eieren voor zijn geld. Hij kreeg namelijk de keus tussen twee kwaden. Zonder mij verder, of met mij en een kind. Als het aan hem had gelegen had dat nog wel later gemogen. Binnen een paar maanden was het raak. Ik blij natuurlijk, hij kreeg de schrik van zijn leven. Hij had stiekem gehoopt dat hij nog een jaartje had om aan het idee te wennen.*
Stop nou met vrouwen de schuld te geven
Hij is niet de enige, hoor. Bij veel stellen in mijn omgeving is de man degene die de boel ophoudt. Hij bepaalt dat het nu niet gebeurt. Ja, later… vast wel, maar stiekem hopen ze dat het dan niet meer lukt. (Denk ik…) Natuurlijk is het belangrijk dat de barrières die vrouwen ervaren wanneer ze kinderen krijgen op te heffen. Dat er bijvoorbeeld meer ruimte komt om parttime te werken, zodat kinderen geen probleem meer voor je carrière zijn. Maar laten we vooral even ophouden met de schuld voortdurend bij vrouwen neer te leggen.
Gedeelde verantwoordelijkheid
Als je vrouwen de volledige verantwoordelijkheid van de keuze van kinderen toeschrijft, óf er kinderen komen en wanneer dan, impliceer je eigenlijk ook dat zij verantwoordelijk zijn wanneer die kinderen er echt zijn gekomen. Dat zij degenen moeten zijn die de zorg op zich moeten nemen. Eerder van hun werk gaan om ze van de opvang op school te halen. Thuisblijven wanneer ze ziek zijn. Dat moet echt anders. Kinderen zijn de verantwoordelijkheid van beide ouders. Punt.
Ben ik nou de enige die de kriebels krijgt van dit soort koppen, of niet?
*Mijn vriend wil wel even kwijt dat hij zijn leven nu niet meer voor kan stellen zonder Jim en dat hij superblij is met hem.
7 reacties
Bij ons was het andersom. Hij was er eerder echt klaar voor dan ik. Door omstandigheden (endometriose en een moeder met kanker) eerder de anticonceptie de deur uit gedaan dan ik ‘gepland’ had ivm studie en werk. Toen was ik best snel zwanger en nu is mijn zoontje bijna 15 maanden! En nu zijn we super blij en willen we graag nog een kindje!
Goed punt, en iets wat eigenlijk nooit genoemd wordt in de artikelen. Daarbij zijn er ook genoeg studies gedaan naar wat het effect van een oudere vader is op een kind.
Ja, heel irritant inderdaad! (Even iets anders, je blog is mobiel niet echt goed leesbaar door de reclamebanner)
Malou onlangs geplaatst…Het einde van Nomi’s borstvoedingsperiode
O neeeeee! Even checken
Het is niet zo zeer de kop die me de kriebels geeft, maar wel individuele verhalen die ik om me heen hoor. “Mijn vriendin is 30+ en ze wil dolgraag een kindje, maar ik weet het nog niet”. Dat is geen gemakkelijk dilemma. Sterker nog, net als jij beschrijft; het kan het einde van je relatie betekenen. Maar ik heb helaas te veel verhalen opgevangen van mannen die hun vrouw of vriendin aan het lijntje houden. “Over een jaartje, echt waar”, om het dan vervolgens weer te verzetten omdat hij liever nachten achter z’n Playstation hangt ofzo. Je kan een vrouw op die manier niet gewoonweg niet gijzelen in een relatie, als ze graag een kind wil. Het is puur egoistisch, omdat de kansen om succesvol en zonder problemen zwanger te worden nou eenmaal bij een vrouw afneemt met de leeftijd.
Ook ik werd zwanger met 31; inmiddels ben ik 32. We hebben hier samen bewust voor gekozen; er waren eerst andere dingen die we wilden doen, wilden zien, etc. Een tweede hebben we nog niet in de planning; ik denk dat we tzt kijken of we dat willen en natuurlijk, of dat dan lukt!
Ik krijg er inderdaad ook de kriebels van. Alhoewel dat in onze vriendenkring precies zo werkt, de man wil nog niet dus heeft de vrouw pech. Ze zijn nu allemaal ouders dan 35 en de vrouwen 30+
Gelukkig was dat met mijn man niet van toepassing en waren wij er vrij snel uit. Paul vind zelf dat ie na 38echt te oud is voor een nieuwe baby.
mathiske’s mama blog onlangs geplaatst…Ontzwangeren. Laatste ronde
Amen!
En mooie toevoeging van dat sterretje, gelukkig is hij nu wel blij!
Bij ons was t trouwens anders. Joost zei eerst steeds ‘over 5 jaar ofzo’ maar kwam niet veel later zelf met ‘laten we t nu maar proberen’. Ik hoop dat er meer mannen zijn die er op deze manier volledig achter staan…