19 april 2016

Lever cyste aspiratie: mijn persoonlijke ervaring

De lever cyste aspiratie – Toch nog even een verslagje van mijn ziekenhuistripje. Afgelopen donderdag onderging ik in het Radboud MC in Nijmegen namelijk een cyste aspiratie. Vanwege mijn leveraandoening heb ik erg veel cystes in mijn lever en die nemen zoveel plaats in mijn buik in dat die niet alleen uitpuilt alsof ik zwanger ben, maar ook op andere organen begint te drukken. Van één cyste, de grootste met 10 cm doorsnede, heb ik zoveel last dat ze hem leeg gingen zuigen. Dat deden ze door hem aan te prikken met een dikke naald en drain.

Donderdagochtend ging ik al vroeg weg, want ik moest om tien uur in het Radboud zijn. Ik had er echt zin in. Als je echt last hebt van iets wil je op een gegeven moment gewoon dat er iets aan gedaan wordt. Mijn vergrote lever zorgt er bij mij voor dat ik niet diep kan inademen.  Die grote cyste zit mijn long in de weg. Ik kan niet meer sporten en als ik lang rechtop moet zitten (met werken bijvoorbeeld) word ik kortademig. Natuurlijk was ik ook wel nerveus, maar vooral ‘excited’!

Ik moest eerst naar de anesthesie om goedgekeurd te worden voor een roesje, en voor de zekerheid ook narcose. Toen ze mijn bloeddruk en hartslag meetten was die super hoog. Allemaal spanning natuurlijk. Daarna mocht ik gelijk door naar de verpleegafdeling van de Maag- Darm- en Leverafdeling. Allemaal hele lieve artsen en verpleegkundigen, en twee écht zieke heren bij wie ik op de kamer kwam te liggen. Écht ziek, dan weet je meteen weer dat wat jezelf hebt eigenlijk best meevalt.

infuus lever cyste aspiratie

Er werd bloed geprikt en ik kreeg een infuus. Ik zaalarts kwam langs voor en intake. Hij deed een hele uitgebreide anamnese, was heel aardig, ook best aantrekkelijk, al rook hij wel een beetje naar knoflook. Tot slot zei hij dat hij zich best kon voorstellen dat ik last had van mijn lever. En dat voelt toch altijd wel fijn, een beetje bevestiging. Ook hij keurde me goed dus ik kon me gaan voorbereiden op de ingreep.

Het Radboud is een opleidingsziekenhuis, dus ze vroegen of ze een beetje op me mochten oefenen. Dat mag van mij áltijd. Gevolg is wel dat je een beetje lek geprikt wordt, maar het is voor een goed doel denk ik dan maar. Uiteindelijk had ik een heel net infuus op een fijne plek, en kreeg ik preventief een antibioticum. Daarna mocht ik niet meer drinken (eten had ik al niet meer gedaan sinds half zeven die ochtends) en moest ik wachten tot ik aan de beurt was. Ze liepen uit namelijk, en spoed gaat altijd voor.

De afdeling waar ik behandeld zou worden was de radiologie-OK-afdeling. Hier doet de interventie-radioloog behandeling die met echo of CT gemonitord moeten worden. Bijvoorbeeld een cyste in de lever aanprikken, maar ook een biopt (als er gekeken moet worden of een tumor kwaadaardig is), of als er vocht gedraineerd moet worden bij de longen of het hart. Dat vertel ik mezelf altijd maar, als ik moet wachten. “Het had veel erger kunnen zijn!”

Uiteindelijk werd ik ruim twee uur later dan gepland naar de OK gereden, en kreeg ik van een team van vier artsen en verpleegkundigen heel efficiënt uitleg wat er gebeurde. Uiteraard vroegen ze steeds hoe ik me voelde. Ik kreeg een roesje, geen narcose gelukkig. Eerst kreeg ik iets waardoor ik mee heel zwaar in mijn hoofd voelde. Als je je overgeeft aan dat gevoel is dat heel fijn, maar mensen die dit nooit meegemaakt hebben kunnen er in paniek van raken. Daarom gaan ze allerlei dingen tegen je zeggen om je aan leuke dingen te laten denken. Eerlijk gezegd zat ik daar helemaal niet op te wachten. De anesthesioloog bleef maar vragen of ik nog op vakantie ging, en waarheen dan, en ik wilde gewoon even lekker spacen. Op een gegeven moment vroeg één van de anderen: “Of herken je dit gevoel misschien?” Mijn antwoord: “Misschien…” Je had er bij moeten zijn, het was echt heel grappig. En toen viel ik in slaap.

cyste aspiratie lever

Deze foto heb ik gemaakt om te illustreren hoe ze geprikt hebben. Zie je dat rode plekje bovenaan het handvat van de schroevendraaier? Daar hebben ze geprikt. De cyste zat bij de punt van de schroevendraaier. En ja, die drain was wel zo dik…

Ik werd wakker, alsof ik echt heel diep geslapen had. Ik wilde eigenlijk helemaal niet wakker worden, maar ze wilden checken of alles het nog deed natuurlijk. Daarom doen ze echt net zo lang irritant totdat je inziet dat verder slapen niet gaat lukken. Voor de zekerheid moest ik een half uurtje naar de verkoever. Daar heeft een heel aardige verpleegkundige me omgekleed en mijn bed verschoond, want de hele rechter kant was nat. Ik weet niet hoeveel vocht er uit zo’n cyste komt, maar het spoot er uit, blijkbaar. En toen moest ik vier uur lang plat liggen. Das best lastig. Je verveelt je echt enorm. Toen ik weer op de afdeling kwam was het avondeten er gelukkig net, dus heb ik liggend met een slabbetje gegeten. Ook een leuke ervaring. Om acht uur mocht ik weer lopen, en dat was goed ook want ik moest heel nodig plassen.

Ik voelde vrij weinig tijdens en na de ingreep. Een beetje een blauw gevoel, maar dat was het. Ik moest wel een nachtje blijven in het ziekenhuis, ter observatie. Ik zal niet vertellen over de nacht, behalve dan dat je niet voor je lol in het ziekenhuis moet overnachten. Gewoon niet doen. De volgende ochtend kreeg ik nog een laatste check van de zaalarts, bloedtestjes en urinetestjes en mocht ik gaan. Mijn broer heeft me gezellig opgehaald met de auto, en rond één uur was ik weer thuis. Moe omdat ik slecht geslapen had, maar verder voelde ik me geweldig.

Het is echt een heel raar gevoel, als je ineens weer goed diep in kan ademen. Ik had uiteraard wel een beurs gevoel in mijn rechterflank, maar het voelde echt zó opgelucht. Het enige was, dat ik wist dat het gevoel tijdelijk zou zijn. Ze hadden me gewaarschuwd dat de leeggezogen cyste in een paar dagen weer helemaal vol zou lopen met wondvocht. Dit wondvocht wordt vervolgens langzaam opgenomen door het lichaam. En dat duurt drie tot zes maanden!

Kan je je voorstellen? Je krijgt die ingreep omdat je niet goed kan inademen, en je weet dat dit je belemmert in je doen en laten. Maar eigenlijk heb je geen idee hoeveel invloed dat op je heeft, want het is langzaam gegroeid. Dan zuigen ze die cyste leeg en voel je je zo opgelucht. Je kan weer inademen, normaal bukken, normaal draaien. Je begint zelfs alweer te denken over sporten. Zo veel zin in! Je buik is bijna weg. Ik wou dat ik er een foto van gemaakt had… En dan komt dat volle gevoel, en het niet goed kunnen ademen in een paar dagen weer helemaal terug. En nu weet je dus wél precies wat het verschil is.

Eerlijk gezegd valt dat me wel een beetje tegen. Die hele ingreep was goed te doen, de eerste dagen waren heerlijk, maar dat al mijn klachten nu weer terug zijn voelt best kut. Ik word er héél erg moe van. Ik had het plan om donderdag alweer aan het werk te gaan, maar ik hou lekker nog even rust. Het wordt maandag denk ik. En als ik me dan nog steeds moe voel meld ik me maar half beter. Kan ik nog even een paar daagjes rustig op gang komen. Ik probeer mezelf voor te houden dat ik me langzaam weer zo zal voelen als ik me zaterdag voelde, maar ik vind het lastig…

 

Nou ja, dat was het verslag. Het komt allemaal wel goed hoor! Ik ben gewoon een beetje sjaggo…

 

 

UPDATE 2 juni: Gelukkig voel ik me nu al veel beter. Ik ben inmiddels weer bij op de poli geweest en uit een echo blijkt dat mijn cyste met 80% geslonken is!!

 

Vorige post Volgende post

10 reacties

  • Reageren Yvonne 20 april 2016

    Wat frustrerend dat je dit moet doorstaan en dan na even opluchting nu je klachten terug hebt. Rustig aan en jezelf verwennen!!

    • Reageren Margreet Zegelaar 5 september 2017

      Hoi, ik moet volgende week dinsdag voor de drainage, mijn levercyste is 15 cm doorsnee, en ik heb vooral last van m’n gal, maag en ribbenkast, laatste word omhoog geduwd. Ik vond het fijn om je verhaal te lezen, goed geschreven trouwens ? Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat, ik heb ook meerdere cystes op m’n lever. Had hier nog nooit van gehoord, hoop echt dat t voor mij ook zo’n grote opluchting word als bij jou .

      liefs
      Margreet

      • Reageren Elisabeth 5 september 2017

        Hoi Margreet! Spannend, ik hoop ook dat t je wat verlichting zal brengen. Ondertussen heb ik net een zwangerschap achter de rug. Zes weken geleden bevallen, en mn lever ligt zo laag en naar voren, dat ik nog steeds zwanger lijk… ik heb alleen helemaal geen last meer! Geen pijn of kortademigheid in elk geval. Ben benieuwd hoe het de komende maanden zal worden, met al het ontzwangeren ?

  • Reageren Karen 20 april 2016

    Jee wat heftig. Ik was wel even bang dat die hele schroevendraaier naar binnen was geprikt. Had niet goed gelezen. Dat viel gelukkig mee… Beterschap!

    • Reageren Elisabeth 20 april 2016

      Nee dat niet gelukkig, haha!

  • Reageren Malou 20 april 2016

    Wat balen zeg 🙁 En verstandig dat je nog even wacht met werken!
    Malou onlangs geplaatst…Borstvoeding; dag avondvoedingMy Profile

  • Reageren demallemolenmoeder 20 april 2016

    Wat naar! Helemaal dat je even mocht voelen hoe het kan zijn. Hopelijk mag het snel minder worden. Beterschap en sterkte!
    demallemolenmoeder onlangs geplaatst…Een week in foto’s..dagelijkse dingenMy Profile

  • Reageren MetMirjam 19 april 2016

    Balen zeg! Zeker nu je weer even gevoeld hebt hoe het ook kan zijn… Ik kan me goed voorstellen dat je daar even niet zo vrolijk van wordt ja! Ik hoop dat je snel een beetje beter voelt en het eindresultaat dichter bij de 3 als de 6 maanden zit!
    MetMirjam onlangs geplaatst…Nagellak bij kinderenMy Profile

  • Reageren Mary-Lou 19 april 2016

    Ik dacht, mooi klachten voorbij. Helaas niet dus. Beterschap!
    Mary-Lou onlangs geplaatst…Eindelijk is er een draag app: Up & Close!My Profile

  • Reageren Mathiske's mama blog 19 april 2016

    Wat vervelend. Hopen dat t snel een beetje minder word ipv 3-6 maanden. Met zo’n roesje moeten ze ook geen conversatie met je willen voeren wat je dan uitkraamt is niet voor herhaling vatbaar ?? ik hoop dat je een beetje uit kan rusten. Beterschap ❤

  • Laat een reactie achter

    CommentLuv badge