Ik ben een wannabe groene mama

Ik ben eigenlijk een wannabe groene mama. Ik lees blogs zoals die van Saar, Lori en Mamalogisch en dan denk ik: “Wow, die zijn goed bezig! Dat wil ik ook, maar hoe?!” En ik meen het. Ik wil héél graag groen zijn, groen doen. Ik geloof echt dat het verkeerd af gaat lopen met de Aarde als we als mensheid doorgaan met consumeren en -meren en -meren. Dus ik doe mijn best. Ik probeer te minderen en betere, groenere keuzes te maken. Helaas ben ik niet altijd succesvol.

Ik hou van katten, maar ik vind dat er al genoeg katten zijn op de wereld. De katten die we hebben komen daarom uit het asiel. Of zijn in elk geval ‘gered’. Mijn eerste kat kwam uit een cattery die opgedoekt werd, de volgende uit het asiel, en de laatste kwam als alleen gelaten kitten van vijf weekjes bij ons appartement aanlopen, toen we op vakantie waren op Samos. Klinkt tot zo ver best verantwoord toch? Tot het moment dat we te laat waren met het steriliseren van die Griekse prinses en we een nestje hadden. We hebben twee van de vier gehouden, dus nu hebben we drie katten. En een dreumes. Die vier rakkers samen zijn gewoon unstoppable.

De katten poepen en plassen buiten, dus dat valt mee, maar de baby draagt luiers. We hadden de eerste vijf maanden wasbare luiers, maar helaas, die arme Jim heeft eczeem. En dat gaat niet samen met wasbare luiers. Toch maar wegwerp dus. Dan hun eten. De katten krijgen het voer dat volgens de dierenarts het beste voor ze is. Dat geloof ik absoluut, maar ik ben heel bang voor de herkomst van het vlees. Ik ben bang dat die dieren niet zo’n fijn leven hebben gehad. En dan vangen die beesten ook nog eens vanalles… Muizen, vogels, padden, kikkers.

Ze nemen vaak regenwormen mee naar binnen, die dan een verschrikkelijke dood sterven. De ene helft uitgesmeerd over het laminaat en de andere helft kronkelend. Als ik dat zie verlos ik ze natuurlijk uit hun lijden en gooi ik ze in de vuilnisbak, maar je kan je wel voorstellen wat Jim doet als hij er eentje vindt. Ik heb al genoeg wormen uit zijn mond gehaald, maar ik vrees dat er ook weleens eentje tussendoor glipt. Kan dat kwaad? Ik hoop het niet…

Het is vast een beetje mijn schuld.  Ik probeer zelf minder vlees te eten en geef Jim dus ook niet zoveel vlees. Hij houdt er wel van dus pakt gewoon alles wat hij pakken kan? Laatst was hij aan het spelen met de poezen en was het ineens héél stil. Dat merk je gewoon als moeder, en dat is geen goed nieuws, toch? Dus ik kijk wat ze aan het doen zijn en zijn ze een halve rookworst aan het eten. Ik snap er helemaal niks van, wij hebben helemaal geen rookworst in huis. Ik pak de worst af en blijkt die helemaal onder de modder te zitten. Heeft één van de katten hem blijkbaar buiten ergens gevonden of uit een vuilnisbak getrokken, en mee naar binnen genomen. Geen lekker idee, maar daar heeft Jim dus een paar happen van genomen.

En vaak hoeven ze niet eens naar buiten om te graven in het vuilnis. We hebben een bakje op het aanrecht staan, voor het groenafval. Met deksel, maar soms ruikt het zo lekker dat het écht opengebroken moet worden. Leuk welkom als je thuiskomt na je werkdag.

Nou ja, ik doe mijn best, echt. Helaas lukt het groen zijn niet altijd, maar meer dan je best kan je niet doen, toch?