Hoe knutselen met een dreumes écht gaat

Hoe knutselen voor oma met een dreumes écht gaat. (Bij ons dan…) – Op vele mamablogs vind je leuke knutsel DIYs. Leuke tips en ideetje hoe je je kinderen bezig kan houden. Voor iedere leeftijd is er wel iets, zelfs voor de allerkleinsten. Op mijn blog vind je dit soort artikelen niet. Nou ja, heel soms misschien. Bekijk deze DIY met rijst maar eens. Maar in de regel plaats ik dat soort artikelen niet, want het gaat gewoon voor geen meter bij ons, dat knutselen.

Vandaag vieren we de verjaardag van mijn moeder. Het leek me daarom leuk om het tóch weer eens te proberen, dat knutselen. Leuk idee, de uitvoering was minder. Ik zal je stapsgewijs uit leggen hoe je het dus niet moet doen. Met het commentaar van het stemmetje in mijn achterhoofd dat me continue afzeek waarschuwde.

Hoe knutselen met een dreumes écht gaat

1. Mama krijgt het idee om te knutselen voor oma’s 75^ste
   – “Eerste fout. Gewoon niet doen! Als je niet begint kan het ook niet fout gaan.”
2. Mama en dreumes gaan samen tussen de knutselspullen kijken om te bepalen wat ze gaan doen.
   – “Tweede fout. Zo kun je niet bepalen wat de dreumes uitkiest. Hou de controle en laat hem niet meekijken!”
3. Dreumes ziet de Nijntje waterverf (3+) en weigert alle andere veel geschiktere keuzes die mama hem aanbiedt.
   – “Zie-je-wel! Ik zei het toch?”
4. Mama denkt: “Ik heb geen zin in een krijsbui. Ok, voor uit dan maar…”
   – “Dom! Dat kan alleen maar fout gaan. En denk je dat je krijsbuien kan voorkomen? Natuurlijk niet. Als hij er nu geen heeft krijgt hij er straks wel één. Misschien krijgt hij er wel meer, doordat je nu de keus maakt om hem zijn zin te geven. Gezondheidseconomen noemen dit soort gedrag ‘discounting’.

   Lees het maar na op Wiki.

   “
5. Mama pakt een groot wit vel, een bekertje water en begint vol goede moed uit te leggen dat je het penseeltje eerste in het water, dan op een kleurtje, en dan op het papier doet.
   – “Tevergeefs natuurlijk. Hij is anderhalf!”
6. Dreumes doet het een paar keer samen met mama, en bedenkt dan dat hij het zelf allemaal wel kan. Hij begint te rukken aan het penseel, en de waterbeker, en ragt alle kleuren verf door elkaar.
   – “Tsja, je had toch niet gedacht dat je het palette netjes zou houden?”
7. Mama ziet in dat het witte vel veeeeeeeeeeeeels te groot is. De dreumes is onhoudbaar, straks zit alles onder. Zo is het genoeg. En begint op te ruimen. Dreumes is het er uiteraard niet mee eens en begint te schreeuwen en trekken en huilen.
   – “Jawel, daar is die krijsbui die je net hebt proberen te voorkomen.”
8. Mama ruimt alle spullen netjes op in de knutseldoos. Onderwijl gaat de dreumes verder met de krijsbui. Mama bergt de knutseldoos op in de gangkast. Dreumes blijft nog minutenlang tegen de deur aan krijsen.
   – “Terwijl hij met zijn vieze verfvingers allemaal vlekken op de witte deur maakt.”
9. Mama bedenkt dat wat er op papier is gekomen wel een beetje op een hartje lijkt en knipt die vorm uit als verjaardagskaart. Dreumes krijst vrolijk door.
   – “Discounting dus. Onthoud dat woord!”
10. Mama bedenkt dat de dreumes het misschien leuk zal vinden om te helpen zijn naam op de kaart te schrijven en geeft de kaart en een stift aan de dreumes.
    – “Eh, sorry, een stift? Ben je wel goed bij je hoofd?”
11. Dreumes lijkt het een goed idee te vinden, houdt op met huilen, pakt de stift en kaart aan. Mama zegt: “Zullen we samen schrijven?” En de dreumes schiet weer in de krijsbui.
    – “Wat verwachtte je dan?”
12. Mama denkt: “Whatever, dan doe je het toch lekker zelf?” De dreumes heeft door dat hij een slag gewonnen heeft, en begint op de vloer te schrijven.
    – “En nou niet denken dat hij niet weet dat dat niet mag. Dat weet hij dondersgoed.”
13. Mama pakt de kaart en stift weer af, en legt die op een plek waar de dreumes niet bij kan. Dreumes zet zijn krijsbui voort.
    – “Ik ontdek een patroon…”
14. Mama pakt de glassex en een doekje, spuit de vlek in en begint te poetsen. Als ze even niet kijkt pakt de dreumes de glassex en probeert zichzelf in het gezicht te spuiten. Mama ziet het net op tijd en pakt de spuit af. Dreumes zet zijn krijsbui voort.
    – ” … “
15. Mama schrijft “Oma is lief op de kaart”. Twijfelt nog even of ze de dreumes zijn eigen naam moet proberen te laten schrijven, ziet in dat dat toch geen zin heeft en ondertekent de kaart voor hem. Dreumes gaat gewoon door met krijsen.
    – “Nou het eindresultaat mag er wezen. Was dat het nou waard?”
16. Mama aait dreumes over de rug en zegt: “Zullen we dan maar even televisie kijken?” Dreumes stopt met huilen en begint enthousiast te springen: “Ja, visie! Visie jaaaaaaaaaa! Visie visie ja ja!” En alles is weer goed.
    – “Je realiseert je toch wel dat je dat meteen had kunnen doen, en die kaart zelf had kunnen maken?”

Nou ja, zo ging dat dus. En achteraf gezien was het heel leuk en gezellig hoor. Op dat huilen na dan. Maar ja, dat was maar even toch?