Een paar weken geleden vertelde mijn tante Paula (eigenlijk mijn vriend’s tante, maar goed) dat ze een kersttrui voor Jim aan het maken was. Superleuk, ik hou van kersttruien. Zelf heb ik er wel drie! Inmiddels is het truitje af en het staat enig. Zo ging Paula te werk.
(Het patroon komt uit Knippie nr. 4 augustus/september-2013, patroon 11 sweater)
De baby kersttrui van tante Paula
Ik vind het leuk om kleding te maken, zowel voor mijzelf als voor anderen, waaronder mijn kleine achterneefje Jim (en vroeger ook voor zijn vader).
Een half jaar geleden heb ik een lockmachine gekocht, heel fijn om mee te werken en meer mogelijkheden, maar ’n gewone naaimachine is ook nodig. Ik zit lekker in mijn kamer te ‘rommelen’, met lapjes, radio aan, fijn!
Toen Elisabeth mij vroeg om ’n gastblog te schrijven over het maken van een sweater voor Jim, zei ik in mijn enthousiasme ‘ja’. Maar later dacht ik wel ‘oeps’, wat moet/zal ik schrijven?
Als ik kleding voor mijzelf maak, zoek ik eerst een patroon in een modeblad en daar dan stof bij.
Voor kinderkleding gaat het eigenlijk andersom. Een idee wat het zou moeten worden, zit wel vaag in mijn hoofd, maar eerst ga ik leuke of gekke stof zoeken en dan pas een patroontje.
Zó ging het bij de sweater ook. Bij Irene’s Stoffen in Beverwijk zag ik hele leuke kerststof, een digitale print.
In een Knippie vond ik een aardig patroon in de goede maat, dus aan de slag!
Om te beginnen trek ik de patroondelen over op speciaal patroonpapier. Dat is best een secuur werkje. Soms is de beschrijving in het blad niet duidelijk of niet helemaal naar mijn zin, en dan verander ik er wat aan.
De uitgeknipte papieren patroondelen speld ik dan op de stof, maar zó dat een leuk of opvallend printje middenvoor en middenachter zit. Dat is wel even puzzelen.
Met een toeslag voor de naden en de zomen knip ik de stof en geef met rijgdraad wat merktekentjes aan op de uitgeknipte stofdelen. Dan wordt het papier er afgehaald en speld ik de stofdelen aan elkaar.
Bij Jim’s sweater ben ik met de voorsluiting begonnen omdat ik daar wat aan veranderd had in het patroon, vond dat wel ingewikkeld. Toen dat gelukt was, waren achterpand, mouwen en capuchon aan de beurt.
Volgende actie was de mouwen en voor- en achterpand aan elkaar stikken. Dat doe ik als bijna laatste handeling, want als het toch ’n beetje krap is kwa maat, dan kan ik er desnoods nog ’n strook stof tussen zetten.
Daarna de zoom in de mouwen en aan de onderkant van voor- en achterpand naar binnen vouwen en vaststikken.
En als allerlaatste de knoopjes er op zetten. Deze knoopjes heb ik op de markt gekocht, ze hebben ’n soort houtstructuur, dat past goed bij de stofprint.
En nu maar hopen dat de sweater past en dat Jim ‘m ook aan wil!
En dat was zo!
2 reacties
Echt supercute!!
Wauw, wat een leuk truitje is dat geworden zeg! Lekker vrolijk ook.