21 februari 2016

De impact van de operatie?

De impact van de operatie, met een vraagteken. Ik weet namelijk niet of het ook echt daardoor komt, maar in het kleine maandje sinds de hypospadiecorrectie is Jim erg aan het kwakkelen geweest. Dat is natuurlijk heel begrijpelijk. Het geeft gewoon een ontzettende impact, zo’n operatie. Hij is onder narcose geweest, er is in hem gesneden, hij heeft een wond die aan het herstellen is. Bovendien heeft hij een week lang antibiotica gehad. We merken gewoon aan hem dat hij moet herstellen.

 

jim kwakkelt

Jim slaapt langer tijdens zijn middagslaapje, meestal drie uur of meer. Ook eet hij niet zo goed als voor de operatie. Hij had vorige week dus ineens een koortsstuip, al kwam dat waarschijnlijk niet door de operatie, maar door een griepje. Ook is zijn eczeem ontzettend verergerd. Van de twee plekken die hij had naar ontelbaar veel plekken op zijn rug, in zijn oksels, knieholtes en dergelijke. Zelfs op zijn gezicht heeft hij nu een plek. En sinds vorige week is zijn eczeem ook nog eens besmet met een bacterie, Staphylococcus aureus. Of, met andere woorden: hij heeft krentenbaard of impetigo. Super zielig.

Begrijp me goed, ik ben blij dat hij die operatie heeft ondergaan. Zijn piemel is prachtig geworden (denk ik). Hij ziet er uit als een slurfje, en volgens mij hoort dat. Het litteken is nog wel rood, maar niet ontstoken volgens mij. Ik denk daarom dat alles goed gaat. Dinsdag hebben we een afspraak op de poli en horen we of de arts ook tevreden is.

Ik denk alleen dat de kwaaltjes die Jim nu heeft het gevolg zijn van de operatie. Ik denk dat zijn immuunsysteem helemaal ontregeld is door de narcose en de antibioticakuur. Bovendien heeft die kuur zijn darmflora en ook zijn huidbacterieflora ontregeld.  Dat is mijn puur onwetenschappelijke moedermening. Die doet helemaal nergens toe natuurlijk, maar het is wel mijn gevoel.

Ik merk gewoon dat Jim ietsjes vatbaarder is voor dingen. En hij is gewoon wat moeier. Ik merk het ook in zijn ontwikkeling. Hij loopt nog steeds bijna, aan het handje dus, maar niet alleen. En hij zegt nog steeds twee woordjes: ja en yam. Ik denk dat hij gewoon even geen tijd heeft om zich verder te ontwikkelen. Hij is druk bezig met herstellen.

 

 

Ik hoop dat het snel over gaat. Het is ergens wel fijn dat hij steeds zo lekker wil knuffelen en zo rustig is, maar toch heb ik liever dat hij stuiterend door het huis gaat. Want zo hoort het met een dreumes. Ja toch?

 

 

 

Vorige post Volgende post

3 reacties

  • Reageren Nicole 21 februari 2016

    Ahh wat sneu. Maar het is ook niet zo gek natuurlijk, zo’n operatie is ongetwijfeld een hele aanslag op zo’n klein lijfje.

  • Reageren Mathiske's mama blog 21 februari 2016

    Ik denk dat je gevoel kwa immuun systeem wel klopt. Dat zegt mijn gevoel op. Nog maar even genieten van het knuffelen, voor je het weet klimt en rent ie door het huis en zou je willen dat ie kwam zitten ? gossie klein mannetje. Beterschap ??

  • Reageren José 21 februari 2016

    Oh, wat vervelend dat Jim zo aan het kwakkelen is. Is ook meteen mijn eerste gedachte dat de operatie daar een aandeel in heeft. Natuurlijk is zijn imuumsysteem nu een stuk zwakker! Ik hoop dat hij snel van alles herstelt en dat hij weer lekker zijn eigen zelf is 🙂

  • Laat een reactie achter

    CommentLuv badge