Cadeauverkill – Hoera, Jim is twee jaar! Gisteren vierden we het. Met taart, bezoek en natuurlijk, cadeaus. Op zich viel de hoeveelheid bezoek nog mee, twee sets opa’s en oma’s, twee sets ooms en tantes, één pasgeboren neefje en éen set oudoom en -tante. Elf personen in totaal dus, maar allemaal tegelijk is dat best wat, in onze krappe eengezinswoning. En iedereen bracht een cadeau mee natuurlijk. Of twee. En papa en mama hadden zich ook niet ingehouden en ook al een stuk of vijf cadeaus gegeven. In de woorden van Rogier een echte cadeauverkill.
Cadeauverkill
Cadeauverkill is echt het goede woord. Ik weet nog precies hoe het voelt, van vroeger. Je krijgt een cadeau, vet leuk, je gaat er meteen mee spelen, maar dan moet je ermee stoppen want er komt nóg een cadeau. Óók leuk! Óók mee spelen. Maar dan komt er nog een cadeau. Weer stoppen, weer uitpakken, weer dolenthousiast zijn, en weer spelen. Maar dan… en dat zo’n vijftien keer. Dat is pittig. Daar word je hyper van en ga je gekke dingen doen en dan lachen mensen dus doe je nog gekker. Je voelt je een superheld. Tot het moment dat je hysterisch lachend al je nieuwe speelgoed door de kamer schopt en ineens niemand het meer leuk vindt. En zegt dat je stout bent. Dat is nogal verwarrend.
Cadeauverload
Dat gevoel van overload kan ik me dus nog heel goed herinneren, Rogier ook. We voelden het moment zelfs een beetje aankomen. We werden daarom ook niet boos op Jim toen het hem overkwam gisteren. We hebben rustig gezegd dat dat niet leuk is. Waarna hij een enorme tantrum kreeg met schreeuwen en huilen. We hebben hem samen in de kinderstoel gezet (wat wilde hij niet natuurlijk, hij wilde meer speelgoed trappen) en zijn rustig op hem in gaan praten. Dat we het allemaal begrepen, maar nu even niet meer gingen spelen, maar rustig gingen zitten. Gelukkig hielp het.
Niet te voorkomen?
Ik heb echt geen idee hoe je dit zou moeten voorkomen. En ik weet ook niet of het belangrijk is. Met Sinterklaas of kerst kun je zorgen dat kinderen niet meer dan een paar cadeautjes krijgen, maar met hun verjaardag is het niet te doen. Zelf wil je ook graag iets geven, als je op verjaardagsvisite komt. Ja toch? Er is wel wat voor te zeggen natuurlijk, om maar één of twee cadeaus te geven, maar het is praktisch erg lastig haalbaar.
Waar moeten we dat allemaal laten?
Het enige wat ik kon denken trouwens, bij ieder cadeau dat Jim kreeg, was: “Waar moeten we dát nou weer laten?!” Ik heb daarom vanmorgen meteen zijn hele speelhoekje opgeruimd. Al het speelgoed waar hij te groot voor is en niet meer mee speelt opgeborgen, netjes zijn boekjes op een rij een de rest van het speelgoed geordend. Alle puzzels netjes achter slot en grendel, en vier stoffen zakken met Duplo, plastic speelgoed, houten speelgoed, en auto’s en treinen. Ik weet niet hoe lang het zo geordend blijft, maar het voelde goed om het allemaal op te ruimen, haha.
Is het een beetje herkenbaar, deze situatie? Hoe doe jij het met alle cadeaus die je kids krijgen voor hun verjaardag?
5 reacties
Ja, zeer herkenbaar! Lenne had er bij haar eerste verjaardag nog geen last van om haar spel te onderbreken, maar ik kan mij voorstellen dat het voor Jim nu wel lastig was. & al dat speelgoed, ik vraag mij ook af waar we dat allemaal gaan blijven stockeren in huis… Jammer genoeg rekt een huis niet!
Kirsten onlangs geplaatst…Lekkers van de Sint voor een 16maandertje
Super herkenbaar ja! Ik heb nog geen gezellige oplossing kunnen bedenken, maar ik vier een kinderverjaardag bewust een beetje gespreid, dus de ene dag de ene opa&oma, de dag daarna wat tantes enz. Dan heb je wel veel dagen feest, maar geen groot feest. Helpt ook wel tegen een cadeauverkill (die houden we er in), maar de eigenlijke reden is dat ik zo’n rothekel heb om alle familie bij elkaar te hebben haha. Oh ja, van harte gefeliciteerd nog natuurlijk!!
Je kan vragen aan t bezoek of ze t oké vinden als ze t cadeautje aan jullie geven, zodat jullie t op een andere dag aan hem kunnen geven. Is misschien minder leuk voor t bezoek, maar een peuter in overdrive is ook niet zo leuk 😉 nou ja, je weet inmiddels hoe wij Roan z’n verjaardag hebben gevierd.
Hipperdepip!
Het blijft moeilijk, he. Ik geef graag tips aan familie. ‘Ze heeft nog een kousenbroek nodig!’ of ‘Die (kleine) puzzel ziet er leuk uit!’ of suggereer een leuk uitstapje naar toneel, de zoo, film, … of iedereen legt samen voor een fietsje. Ik ga dan zelf voor praktisch spul: Van ons kreeg onze jarige 4-jarige dochter dit weekend mooie nieuwe (tweedehands)kleertjes. Was spijtig genoeg niet blij mee.
Van harte gefeliciteerd! !!!
Ik verstop soms weer wat op zolder waar ze op het moment van krijgen nog te klein voor zijn. En geef het gedurende het jaar weer aan ze. 2x lol met yitpakken en weer zo blij!