Bloggen is voor mij… overdrijven en soms een beetje provoceren

 

En dat provoceren lukt soms heel goed. Ik doe het nooit om het provoceren zelf hoor, maar als ik iets vind of meemaak overdrijf ik er over het algemeen over op mijn blog. Zo lijkt het misschien alsof ik een heel moeilijke baby heb of dat ik het moederschap heel zwaar vind, maar dat valt allemaal heel erg mee hoor!

Overdrijven was ook mijn opzet met de open brief aan Unilever die ik afgelopen maandag postte. Ik vind echt dat het bordje de stereotype mannelijke en vrouwelijke beroepen te veel benadrukt, maar ik vind het vooral ook een heel leuk bordje en daarom gebruiken we het ook dagelijks. Ik schreef mijn lichte ergernis overdreven op om op een grappige manier een beetje te provoceren en dat heb ik geweten.

Er kwamen veel reacties, positief, negatief, grappig, en soms lichtelijk aanvallend. Op mijn blog, op mijn Facebook-pagina en ook in de babygroep op Facebook waar ik hem in gepost had. Ik vond ál de reacties geweldig, dat is waarom ik het doe. Als je blogt en zeker op de manier die ik doe moet je tegen negatieve reacties kunnen. Bovendien krijg je er een hoop positieve reacties bij!

 

Dit waren de reacties die me het meest bijbleven:

Ik kan me er wel in vinden hoor, was ook een van de eerste dingen die mij opviel toen ik het bordje kreeg. Tuurlijk zijn ze nu nog te klein om dat verschil te begrijpen, maar waar het om gaat is dat de genderstereotypering al vanaf baby’s eerste hapje wordt opgedrongen. Tuurlijk doe ik daar lekker aan mee met roze spulletjes en typische meisjeskleding voor mijn dochter, maar als het bv om speelgoed gaat zijn speelgoedstofzuigers etc altijd roze en ridderdingen in blauw (bij wijze van spreken). Kindjes worden wel degelijk van jongs af aan in bepaalde rollen geleid. Natuurlijk hoeft dat niet compleet uitgeschakeld te worden, maar het is wel iets waar we wat mij betreft als maatschappij bewuster mee om zouden mogen gaan.

Precies, dat is wat ik bedoel. We geven een hoop normen en waarden onbewust mee aan onez kinderen. Ook degenen die we eigenlijk niet mee willen geven.  Misschien zeggen we wel tegen ze dat ze alles mogen worden wat ze willen, als ze alleen stereotypen zien is de kans groot dat dat de boodschap is die ze meekrijgen.

 

Mmm sorry maar hier kan ik mezelf niet in vinden. Denk sowieso dat de kindjes dit niet zo meekrijgen. Denk vooral dat de ouders hier een grote factor in hebben. M’n dochter mag zijn wie ze is en wat ze wil zijn. Daar stimuleer ik haar ook in. Maar zon bordje boeit me nou echt niet… niet lullig bedoeld, gewoon mijn mening.

 

Nou ze neemt het allemaal wel letterlijk….zo had ik het bordje nog niet bekeken hahaha…..

 

Zwaar overdreven. … Al kreeg een vriendin met zoontje bestek van bleu band met prinsessen. En ik met dochter met piraten

 

Zeiksnor.. pleur dat bordje lekker bij het vuilnis als het zo storend is. Genderneutrale bullshit..

 

Ik heb t gelezen, maar heeft deze moeder niks beters te doen? Pff als ik tijd zou hebben om zover in te gaan op een bleuband bordje en dan ook nog eens een hele serieuze brief zou gaan schrijven waar toch niks mee bereikt wordt, dan zou ik mezelf liever als vrijwilliger aanmelden voor iets nuttigs

Tsja, daar heb je gelijk in, bloggen is niet nuttig, maar wel een hele leuke hobby!!

 

 

Sommige mensen maken van zeiken over ieder klein puntje een hobby. Jeetje zeg

Precies! Hobby 🙂

 

Ik snap m, maar tegenwoordig maakt iedereen zich zo druk om alles.. Let it be and let it Go.. Als jouw zoontje het bordje met de balletdanseres wil, prima.. Wil jouw dochtertje de brandweerman ook goed..

 

Vind het vergezocht van deze columnist/schrijfster. Als je net een boterham kan eten begrijp je echt nog niet hoe dat allemaal zit dus wat maakt het uit dat het zo stereotyperend is getekend. Kijk, later als kinderen wel een en ander begrijpen zou ik ze pas meegeven dat je alles mag worden wat je wil en mag doen wat je wil. Dus als mijn jongens willen dansen ipv voetballen, so be it. Soort Billy Elliots, ook prima.

 

Hahaha who fucking cares.. Steek 2 vingers in je neus, maak een pirouette en slaak een gil. Laat het daarna van je afglijden om vervolgens verder te gaan met je dagelijkse bezigheden. Het zíjn van een MSc bijvoorbeeld, lekker pretentieus.

Heej, dat is iemand die heeft doorgeklikt naar de ‘over alweer een nieuwe moeder‘ pagina. Leuk!

 

Jeetje man.. denk dat de mensen bij Unilever dit lezen en gewoon keihard gaan lachen.. sorry hoor maar waar maak je je zo druk om. Gaat dit nou werkelijk om het kind of om de ouder? Ppff

Ja dat is precies wat ik hoop dat ze doen als ze deze open brief lezen bij Unilever, lachen! Ik probeerde op een speelse grappige manier een issue onder de aandacht te brengen dat misschien gevoelig ligt.

 

Zoals ik al in de brief zeg: Ik geloof niet dat Unilever dit expres doet. Toen ik merkte dat er veel reacties kwamen op het blog heb ik ook aan Blue Band gestuurd dat ik het geschreven had. Ze reageerden heel vlug en stuurden deze leuke mail, met als onderwerp open antwoord:

 

… ik werk op de marketingafdeling van Blue Band. Je begrijpt al dat ik jouw open brief heb gelezen en ik wil je bedanken voor je feedback. Wij staan altijd open voor kritiek.

Ik vond het allereerst prettig te lezen dat je het initiatief van de bordjes kan waarderen. En ik begrijp je punt over de beroepencampagne. Het is niet onze bedoeling om hiermee sturing te geven, maar ik snap dat dit onbedoeld wel kan gebeuren.

Zoals je misschien wel gezien hebt, loopt er sinds kort een nieuwe campagne op de televisie. We zullen binnenkort ook de bordjes en andere uitingen van Blue Band hierop aanpassen.

…

 

Klinkt goed, Blue Band, ik ben erg benieuwd!

 

 

 

P.S. Hou je wel van een wat provocerend mamablog? Lees dan deze post over de zwarte Pieten discussie eens!