Slapen, slapen, slapen, het blijft een moeilijk verhaal. Voor mijn baby dan, ik ben meestal zo moe dat ik binnen vijf minuten weg ben. Misschien heb je al eerder over onze slaapproblemen gelezen (hier) en dat ze op dit moment redelijk onder controle zijn (hier). Dit is dan ook een preventieve post!
In het groeiboekje staat dat veel baby’s en peuters moeilijk afscheid kunnen nemen van de dag. De meesten kan je niet zomaar in bed leggen en verwachten dat ze gaan slapen, ze hebben een bedritueel nodig.
Ik hou van een goede voorbereiding en heb dus al flink wat gelezen over hoe je dit kan aanpakken. Het voelt alleen allemaal als tips, je zou het badje in het bedritueel kunnen opnemen, je zou een verhaaltje voor kunnen lezen, je zou alle knuffels welterusten kunnen zeggen… ja ik geloof dat er van alles kan, maar wat werkt en in welke volgorde?
Ik heb daarom opgeschreven wat ons bedritueel is, op dit moment. Ik realiseer me dat dit écht nog een baby-bedritueel is en ik ben bang dat dit ritueel niet lang meer zal werken. Ik zou heel graag jullie reacties horen en hoop dat jullie wat tips hebben om het uit te breiden naar een ritueel voor een wat oudere baby.
Leeftijd
Jim is zes maanden, goin’ on seven. Het gaat hard en hij is de eerste, oefening baart kunst zullen we maar zeggen.
Bedtijd
Ergens tussen zeven uur en half negen. Soms begint hij al snel na zijn groentehapje te gapen en soms lijkt het wel alsof hij een paar espressos achterover heeft getikt. We hebben nog geen verband kunnen ontdekken met hoeveel hij overdag geslapen heeft, en de bedtijd lijkt ook geen invloed te hebben op hoe laat hij wakker wordt.
Het ‘ritueel’
Baby geeft aan dat hij moe is door te gapen of in zijn oogjes te wrijven.
Mama/papa aait baby over zijn bol en zegt, ben je moe man, heb je het gehad met deze dag? Helemaal niet erg, gaan we lekker naar bed.
Dan geven we de andere ouder, dus mama of papa (als hij thuis is, want vaak is hij nog aan het werk) een knuffel/kus/likzwabber en wensen die welterusten. Daarna wensen we alle poezen (op dit moment zes, ivm nestje kittens) welterusten en alle knuffels die in de woonkamer liggen.
We lopen naar de gang en doen de deur dicht. Daar wensen we de baby en zijn moeder/vader in de spiegel welterusten.
We lopen de trap op naar zijn kamertje en doen daar samen het raam en het gordijn dicht. Op de commode krijgt Jim een schone luier en een schone romper aan.
Hij is dan vrij relaxed, maar zodra je hem in bed legt krijgt hij door dat hij moet slapen en hij begint verwoed te vechten tegen de slaap door te wapperen met zijn handjes. Tip hiertegen van het consultatiebureau: “Immobiliseer hem door hem heel strak in te stoppen…” Check, doen we, hij wordt steeds sterker dus strak wordt steeds strakker, het is nog net niet vastbinden met een laken.
Hij begint een beetje te protesteren, dus zijn speentje gaat in zijn mond.
Hij wordt al iets rustiger, maar blijft wurmen onder het lakentje, dus zingen we een slaapliedje om hem rustig te maken. ‘Slaap kindje slaap’ om precies te zijn en drie keer, heel langzaam. Ik persoonlijk zing ongelooflijk vals, maar Jim lijkt het heel mooi en rustgevend te vinden. Als er mensen beneden zitten krijg ik wel ontzettende last van stage-fright. Ik schaam ik me kapot, want je hoort alles door de babyfoon natuurlijk…
Als het mooie gezang over is wensen we hem welterusten, geven hem een kusje op zijn bolletje en gaan weg.
Dat betekent dat we zijn kamertje uit lopen, de deur dicht doen en eventjes blijven staan luisteren of hij rustig blijft. Meestal wel, maar soms wurmt hij zich los en trekt zijn speen eruit, dus moet je die snel terug stoppen.
En dan slaapt hij als het goed is.
Dus…
Al met al duurt dit ongeveer een kwartier tot een half uur en op het moment werkt het goed, het geeft Jim rust om even (bijna) niet te kunnen bewegen. Wakker zijn betekent wapperen en trappelen, slapen ontspanning. Dat is ook meteen de valkuil, niet of niet goed genoeg instoppen dus. Dan gaat hij gewoon níet slapen.
Ook is het belangrijk om hem meteen weer in te stoppen en zijn speentje terug te stoppen als hij zich losgewoeld heeft, want als je dit niet snel genoeg doet slaat hij op tilt. En in tegenstelling tot een flipperkast heeft hij geen resetknop en kan je ook de stekker er niet even uit halen en weer terug stoppen.
Als je dit leest zie je meteen wel waarom dit bedritueel waarschijnlijk niet lang meer kan standhouden. Jim wordt steeds sterker en het zal dus steeds moeilijker worden om hem te ‘immobiliseren’. We zullen dus wat onderdelen moeten toevoegen en veranderen om deze hyperbaby tot rust te laten komen.
Nogmaals, al jullie suggesties zijn zeer welkom! Ik ben erg benieuwd, waar bestaat jullie bedritueel uit, wat werkt voor jullie en ook belangrijk, wat werkt niet?
5 reacties
Onze zoontje is nu net 12 weken. Dus kan eigenlijk niet over mee praten. Want Moos is knock-out na de 19u fles en moet hem wakker maken voor de 23u fles. Een boertje komt er niet meer uit. Brengen hem naar bed, en beginnen dan wel met fluisteren en weinig praten. Soms jammert/ kreunt hij zich zelf in slaap. Sommige baby’s hebben het juist nodig zich zelf huilend in slaap helpen. Om alle onrust te verwerken. Miss een keer laten huilen? En wanneer het te erg word, alleen sussen en fluisterend aangeven dat je in de buurt bent. En dit meerdere keren herhalen. Eventueel even in de buurt blijven tot hij in slaap valt. Juist niet inbakeren, denk ik. Ieder geval succes! :))
[…] slaper en op vakantie was het nog eens een beetje lastiger. Thuis hebben we nu wel een aardig bedritueel ingevoerd, dat meestal werkt. Ook hebben we een manier gevonden om te zorgen dat Jim minder wakker […]
Ben heel erg benieuwd hoe het nu gaat met jullie bedritueel! Hier is de kleine net 8 maanden, zal niet veel schelen met Jim. Wij hebben nog niet echt een bedritueel, maar op de arm lopen, beetje liedje hummen, het gordijn dichtdoen en nachtkusjes geven aan degene die niet meedoet aan het naar bed brengen doen wij ook. En Hummeltje is uber sterk dus hem vastbinden met een lakentje lukt al vanaf 5 maanden niet… Het gaat de ene nacht beter dan de andere maar hummel slaapt ook echt in de meest vreemde posities sinds we hem niet meer keurig onder een lakentje kunnen stoppen. Op z’n zij, buik, rug, overdwars, in de breedte, helemaal tegen het voeteneind aan of juist tegen het hoofdbord… Kan helaas niet dé tip geven. Hoop eigenlijk dat jij dé tip inmiddels ontdekt hebt!
Ja het vastbinden gaat niet en hoeft niet meer gelukkig. Hij worstelt zich nu in slaap met zijn knuffelpanda. Thuis tenminstr, hier op vakantie is.t slapen Drama. Met een hoofdletter. Hij staat met het bedje naast ons bed, we hebben een studio. En dat snapt ie, huilen heeft ineens wél zin dus, haha.
Leuk om te lezen. Wij lezen een kort verhaaltje voor en dan zeggen we welterusten. Als ze dan nog eens een speentje nodig heeft, geven we die aan haar en aaien we haar soms nog even om te sussen. We praten heel zacht omdat het bedtijd is. Grappig dat zo’n ritueel eigenlijk vanzelf al ontstaat.