De afspraak bij het consultatiebureau met 18 maanden

De afspraak bij het consultatiebureau met 18 maanden – Afgelopen dinsdag mochten we weer naar het consultatiebureau. Móchten, niet moesten, want ik vind het eigenlijk altijd wel leuk. De artsen verpleegkundigen op onze locatie zijn altijd heel aardig, nemen ruim de tijd en als ze een suggestie hebben brengen ze dat echt als een suggestie. En dus niet als ‘je moet…’. Het is eigenlijk alweer meer dan een maand geleden dat Jim anderhalf werd, hij is inmiddels alweer 19 maanden, maar de eerste afspraak waren we vergeten te gaan. Best erg, eigenlijk, maar dat kan gebeuren natuurlijk.

De afspraak bij het consultatiebureau met 18 maanden

Deze keer waren we ruim op tijd. Jim kwam binnenlopen in de wachtkamer, zag al het speelgoed en begon te stralen! Hij wilde natuurlijk meteen gaan spelen, dus het uitkleden, wegen en opmeten gingen niet van harte. Maar toen dat eenmaal gebeurd was werd hij weer zijn enthousiaste hyperactieve zelf.

Lengte en gewicht

Jim was goed gegroeid, zoals altijd eigenlijk. Hij woog 12,845 kg en zijn lengte was 87 cm. Ik heb de metingen in de nieuwe groei-curve-applicatie van (van borstvoeding.com) ingevoerd. Zoals je ziet zit Jim netjes iets boven het gemiddelde. Ik heb gekeken op welke lengte hij uit zal komen als hij volgroeid is, door het lijntje te volgen in de grafiek die achter in het blauwe boekje staat. Als Jim zo door gaat wordt hij tussen de 1,90 en 1,95. Mooie lengte!

Het gesprek met de verpleegkundige

De afspraak was deze keer bij de wijkverpleegkundige. Ze vroeg ons hoe we vonden dat het ging en of we nog steeds zo genoten van het ouderschap. Goed en ja natuurlijk! Jim wordt steeds leuker. Ook vroeg ze of er nog wat medisch gebeurd was met Jim, sinds januari. Ehm ja….! Heel veel, haha. Hij is natuurlijk geopereerd aan zijn hypospadie, hij heeft een koortsstuip gehad, hij heeft een hele hardnekkige krentenbaard infectie gehad, met in totaal drie antibioticakuren en vier verschillende zalfjes, maar nu is eigenlijk alles weer helemaal in orde. Wat kan er veel gebeuren in een half jaar!

De testjes bij 18  maanden

Jim moest twee ‘testjes’ of oefeningen doen om te kijken of hij zich goed ontwikkelde. Als eerste met blokjes. De wijkverpleegkundige deed voor hoe ze drie blokjes stapelde en Jim mocht het nadoen. Dat deed hij, alleen duwde hij de blokjes heel hard op elkaar. Waarschijnlijk is hij gewend om met Duplo te stapelen, en die moet je juist hard op elkaar duwen. Gewone blokjes moet je natuurlijk voorzichtig stapelen. In elk geval was dat niet erg, gelukkig. Zolang hij het maar snapte. Daarna mocht hij de blokjes terug in het kistje doen.

De tweede oefening was een stukje lopen en met de bal spelen. Hij moest de bal gooien, en het belangrijkste was dat hij dan niet omviel. Nou, gooien kan hij wel! En omvallen heeft hij geen tijd voor, want hij moet meteen achter de bal aanrennen. Toen ik op het beeldscherm keek waar de resultaten ingevuld werden zag ik dat de test als hij twee jaar is ‘schoppen zonder te vallen’ wordt. Nou dat kan hij ook al. Schoppen tegen een bal (of iets anders) is één van zijn hobby’s volgens mij.

Boos worden, negeren, of afleiden?

We  kregen zoals altijd ook de kans om zelf vragen te stellen. En die hebben we eigenlijk altijd wel. We vinden het altijd wel makkelijk om gewoon even te checken of we het goed doen, of hoe we iets aan moeten pakken. Het viel ons de laatste tijd op dat Jim echt ondeugend wordt. Het lijkt wel alsof hij dingen doet die niet mogen, gewoon omdat hij onze reactie zo leuk vindt. We weten daarom niet precies hoe we moeten reageren. Moeten we boos worden en hem terechtwijzen? Dat is ons instinct namelijk, maar hij lijkt dat alleen maar leuk te vinden. Tot een aantal maanden geleden hielp het ook wel om zijn gedrag gewoon te negeren, dan hield hij er vaak vanzelf mee op, maar nu blijft hij net zo lang doorgaan tot we een reactie geven.

We vroegen daarom aan de verpleegkundige hoe we een dreumes van deze leeftijd het beste kunnen opvoeden, en zij gaf een heel duidelijk antwoord. Met deze leeftijd heeft boos worden en straf geven eigenlijk nog geen zin. Vaak vinden ze het juist zgrappig als je ‘Nee!’ zegt en boos wordt. Een beetje wat wij ook ervaren dus. Negeren is nog steeds het beste. Je moet wel ingrijpen natuurlijk, als hij een gevaarlijke situatie is voor hemzelf of anderen, maar doe dat door hem af te leiden. Hou het positief dus.

Ik vind het wel heel fijn dat je dit soort dingen gewoon kan vragen, en dan een duidelijk antwoord krijgt. Dan doe je dat gewoon, en hoef je niet meer te twijfelen of het wel het juiste is. Vanaf nu negeren we het ondeugende gedrag daarom wanneer dat kan. En als we moeten ingrijpen leiden we Jim af met iets leuks. Een liedje, een boekje, een stuk speelgoed dat hij heel leuk vindt… En dan maar hopen dat het echt werkt! 😉

Kortom, Jim gaat goed. Qua groei én ontwikkeling. En gelukkig weer een hele positieve ervaring met het consultatiebureau. Heel fijn allemaal!